-

Komentarze (15)

• 
  Anonim 16.01.2018

  Bardzo ładny, zgrabnie napisany tekst ! :-) Podoba mi się prostota,minimalizm oraz porównania w tym utworze. Treść i forma zasługują ode mnie na pięć z plusem, pozdrawiam :-)
• 
  Agnieszka Gu 16.01.2018

  Aaa podziękował, podziękował ;)
• 
  Canulas 16.01.2018

  Spragniona jasności
  ku niebu zerkając
  drę krzyk na strzępy" - wow.
  
  Chyba Twój najbardziej zrozumiały dla mnie wiersz.
  Poza tym, gdybym nie wiedział jak piszesz, to i tak bym się dał zwabić poprzez tytuł.
  Nieco smutny, ale jednak z erupcją wewnętrznej siły, wiersz
• 
  Agnieszka Gu 16.01.2018

  "najbardziej zrozumiały"? - dobre ;)) to powalające i w jakiś sposób pocieszające stwierdzenie :)
  
  Napisałam ten wierszyk pod wpływem silnej emocji tzn "wkurwu", bom okrutnie zmarzła, jak ładowałam akumulator w mym przedpotopowym autku ;))
• 
  Canulas 16.01.2018

  Ja bym wczoraj wpadł w trzymetrową dziurę, bo wracając preferuję skrót.
• 
  Agnieszka Gu 16.01.2018

  jeśli ten sam, to dziwne, żeś o niej wcześniej nie wiedziałeś? no chyba że nagle "się stała" ;)) Tak też bywa. Trzy metry? - dobrze żeś uniknął - mógłbyś się nielicho połamać....
• 
  Canulas 16.01.2018

  Nie. Robotnicy wykopali. Wracam skrótem przez tory, a lampka w rowerze jest taka, że się nawet sama nie oświetla.
• 
  Agnieszka Gu 16.01.2018

  No tak bywa czasami. Tu akumulator niesprawny, tam dziura w ziemi. Samo życie panie, samo życie. ;))
• 
  Szudracz 16.01.2018

  Czym wyżej tym zimniej, ale to chyba nie ten kierunek. Więcej niż jeden obraz więc sobie pokombinuje po swojemu. :)
• 
  Agnieszka Gu 16.01.2018

  Powodzenia z tym.... kombinowaniem ;) Dzięki żeś zajrzał :)
• 
  Agnieszka Gu 16.01.2018

  Agnieszka Gu ...zajrzała ;)
• 
  Angela 21.01.2018

  Bardzo ładny, lekko napisany. Ulubionego fragmentu nie wskażę, bo podoba mi się całość. 5
• 
  Agnieszka Gu 21.01.2018

  Dzięki za odwiedziny :) Pozdrawiam :)
• 
  Pasja 22.01.2018

  Mocne przesłanie i nadzieja gdzieś tam wysoko błądząca w twoich rewirach AGu.
  
  Brocząc krwią nadziei
  falą rozpaczy rażona
  zawodzę marznąc... słyszę jak mróz skrzypek.
  
  Ukłony dla autorki.
• 
  Agnieszka Gu 23.01.2018

  Dziękuję za odwiedziny :)
  Pozdrawiam :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania