96 powodów, dla których cię nie znoszę

  *Dla mnie życie w szybkim tempie podczas balansowania między kubkami kawy, teczkami i folderami to druga natura.

Jestem drugą asystentką Dracona Malfoy'a, prezesa i współzałożyciela Malfoy Enterprises.*

- Tak trzymaj, Hermiono. - usłyszałam kobiecy głos za filaru.

*Marie jest pierwszą asystentką pana Malfoy'a, więc to na mnie zwala wszelkie zadania.

  To także oznacza, że  wykonuję całą robotę, nawet nie dostając żadnego słowa uznania*

Przyspieszyłam kroku, starając się nie dotykać obcasami marmurowej posadzki (oczywiście żeby głośno nimi nie stukać).

:::

  Marie, nie czekając na mnie, maszeruje prosto do smoczej jamy, czyli biura pana Malfoy'a.

Wślizgnęłam się tuż przed zamknięciem drzwi, ale widok który zastałam, wprawił mnie w osłupienie.

Przede mną, na bieżni biegł mój szef.

Krople potu spływały po jego klacie i mięśniach brzucha.

*Nic dziwnego, że magazyny nazywają go „skarbem, jakiego pożądają wszystkie kobiety na Manhatanie".

  Po chwili kroki ustały.

Kiedy kropla potu zaczęła spływać poniżej gumy od spodni dresowych, kubek z kawą ( który niosłam na tacy), prawie się wylał.

*Kto ćwiczy w biurze w środku dnia? Musiał być świadomy, że Marie miała przyjść.

Nie wiem, czy jest bezwstydny, arogancki, czy ma to po prostu gdzieś, bo i tak tu rządzi*

- Marie, świetnie. Chciałem przedyskutować parę spraw związanych z konferencją w ten weekend.

Marie podała mu ręcznik, po czym szybkim krokiem weszła  za nim do łazienki.

Drzwi zamknęły się, lecz nadal można usłyszeć przez nie rozmowę.

-Panie Malfoy - zaczęła - o tym właśnie chciałam z panem porozmawiać.

Przez drzwi słychać szum prysznica, przez co, prawie

  od razu w myślach ukazała mi się scena sprzed kilku minut.

Próbując odpędzić myśli od szefa, skierowałam się w stronę wielkiego okna, z panoramą Manhattanu.