Ballady z turnieju we Wrocławiu (vol.2)

IV

Kapsel czy zawleczka? Piwo

w puszce łatwiej otworzyć,

a otwierając piwo

butelkowe, trzeba

dodatkowo posiadać

otwieracz. Wkładając palec

w otwór w tym blaszanym walcu,

można się skaleczyć.

A krawędzie dziury w owym

przedmiocie ze szkła są

nieostre. Niczego już

nigdy nie wsunę w ranę

Jezusa! Co zrobić

z pozostałym alkoholem,

jeśli pijaczyna uśnie?

Nie chować, nie wylewać,

nie wypić samemu, tylko

zostawić butelki tam, gdzie

leżą. Gdy wstanie, poprawi

pasek (wyszukiwania).

Kałdun, który mu rośnie,

wpisuje się w słowa

zwolenników okrągłej

Ziemi. Wyszarpuję

zawleczkę, by zakończyć

domową wojnę. (Niechaj

wojna światowa trwa). Ktoś

inny otwiera butelkę

piwa, uderzając nią

w moją głowę.

V

Wersalka rodziców

rozwaliła się! W nocy

matka zwaliła się z niej

na podłogę, jakby

zrzucono balast z balonu

czy ratowano okręt. W tej

chwili nie dostrzegam żadnej

zmiany w zanurzeniu palca

i gęby ojca w piwie, a

matka dalej patrzy na mnie

z tej samej wysokości

wypłacanej renty.

Wycisnęli mnie

całkowicie. Moje oczy,

jak dwa plasterki cytryny,

unoszą się na powierzchni

niewylanych łez. Nie stać mnie

już nawet na herbatę. Bóg

ma robaki w tyłku. Ponoć

zbiera je na cmentarzach

w sezonie płaczu.

VI

Wychodzę głodny z baraku,

kroczę po deskach. I słychać

stuk. Przechodzę z desek

na kamienisko i – gdy

po nim idę – słychać chrzęst. (Dziś

erudycja nie jest ważna).

Otwieram bramę i słychać

chrobot. Zamykam za sobą

bramę za pomocą

łańcucha i kłódki

i słychać brzęczenie.

Po ulicy, mokrej

od deszczu, jeżdżą auta

i słychać szum. Gdybym widział

w CPN-ie różne hot dogi,

wybrałbym tego z najtańszą

parówką. Keczup

przypomina krew. Jeden

koniec taśmy jest

przytwierdzony do baraku,

a drugi ciągnie się

po ziemi. Nie błagam was

o milczenie. Niebo, krzycząc,

pluło. Jego pasterskim

głosem zagoniony

do domu, patrzyłem na deszcz.

A drzwi były otwarte.