bez prawa do wolności

słowa dokuczają wczesnym myślom

porankom bez prawa

do wolności

ciało

pozbawione krwi i kości

ma oczy w kolorze kłamstwa

usta przypominają czerstwą różę snu

czas jak zwykle spóźniony

igra z dobrym ciepłym snem

z obojętnością która zalęgła się

w plastikowych żyłach

pocałuj moje marzenia

przytul się do smutku co toczy się

w dół niby niechciana łza

niby nadaremny oddech

drażniący płuca

a to co zwiemy wiecznością

skończy się

przed ostatecznym upadkiem

przed karą jakiej nie poprzedziła

zbrodnia

zakochałam się w tutejszym powietrzu

w latających słowach

za jakimi nie wypada tęsknić

o jakie nie warto prosić

pragnęłam uwolnić się

od tych ciężkostrawnych westchnięć

uwolnić od powietrza

tak trudno je odnaleźć

tak ciężko oswoić

nadejdzie pora ktoś zdradzi

dzień pozbawi przekrzywionego nieba

uratuje przed atakiem

nagich dusz

i nie będzie już nas

utracimy ciszę

dla niej warto przedwcześnie zasnąć