Poprzednie części: Bez tytułu - nie lubię tytułować swoich prac. To bardzo ogranicza wymiar.

Bez tytułu - bo myślę o cierpieniu ludzkim, kiedy ja mam tak dobrze, a inni nie mogą.

I jak żyć?

Owładnięty marzeniami.

I jak przetrwać?

Opętany uczuciami.

I jak powiedzieć?

To co jest do powiedzenia.

I jak przekazać?

Tak bez zaawansowania.

Gdy ten dziwny świat - mąci w głowie mi cholernie.

I Ci wszyscy ludzie - maską noszą, niepotrzebnie.

I gdy cierpi ludność - wiosek, miast i całych krajów.

I gdy mój wielki problem, to jest marzenie niektórych.

Kiedy żyją w piekle - na ziemi, przez nich wzniesionym.

I cierpią katusze straszne - kiedy każdy jest niewinnym.

I tak mogę pisać - rzucać me modły do Boga.

Ale kto wysłucha - kto powstrzyma śmierć do jutra?

I ja mogę pisać - mogę tylko pisać przecie.

Ale ja nie jestem sam w tym marnym, brudnym świecie.

Następne części: Bez tytułu - bo po czasie marazmu rozmarzyłem się dostatnio. Bez tytułu - bo to nie daje mi spokoju, tego nie da się ocenić. Bez tytułu - ale mógłbym powiedzieć "Ekspresjonistyczny impresjonizm".

Komentarze (4)

o.nb. 9 miesięcy temu
"I tak mogę pisać - rzucać modły do Boga.
Ale kto wysłucha - kto powstrzyma śmierć do jutra?"
bardzo przykre i obrazujące problem poczucia nieważności. Pamiętaj MIKO, aby nie wpędzić się w taką spirale, bo możemy dużo zmienić....
....tylko trzeba chęci większości co jest trudne, ale wiersz bardzo przyjemny i poruszający do refleksji. Pozdrawiam ;)
MIKO. 9 miesięcy temu
Pozdrawiam również :))))))))))))
o nim pseud 9 miesięcy temu
Ja też, za każdym razem, gdy kęs chleba przełknąć próbuję, łzy po policzkach spływają z powodu głodujących dzieci gdzieś tam na świecie.
MIKO. 9 miesięcy temu
Każdy z nas ma inne spojrzenie - albo nie ma go wcale.

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania