Był to piękny, słoneczny dzień.

Był to piękny, słoneczny dzień. W ogrodzie bawiły się trzy siostry: Zosia, Kasia i Basia. Zosia lubiła bawić się lalkami, Kasia lubiła bawić się samochodzikami, a Basia lubiła bawić się klockami. Każda z nich miała swoją ulubioną zabawkę i nie chciała się nią dzielić z innymi.

- Nie pożyczę ci mojej lalki - powiedziała Zosia do Kasi. - To jest moja lala i tylko ja mogę się nią bawić.

- Nie pożyczę ci mojego samochodzika - powiedziała Kasia do Basi. - To jest mój samochodzik i tylko ja mogę się nim bawić.

- Nie pożyczę ci moich klocków - powiedziała Basia do Zosi. - To są moje klocki i tylko ja mogę się nimi bawić.

Tak siostry kłóciły się ze sobą i nie chciały się dogadać. Nie zauważyły, że na niebie pojawiła się piękna tęcza. Tęcza była bardzo smutna, gdy widziała, jak siostry się nie lubią. Postanowiła im pomóc i nauczyć je, jak być dobrymi dla siebie.

- Dzień dobry, dziewczynki - powiedziała tęcza. - Jestem tęczą i chciałabym się z wami pobawić.

- Tęczą? - zdziwiły się siostry. - Jak to tęczą? Przecież tęcza nie mówi.

- A jednak mówię - odpowiedziała tęcza. - I mam do was prośbę. Chciałabym, żebyście pożyczyły mi swoje zabawki na chwilę. Chcę się nimi pobawić i pokazać wam coś ciekawego.

- Pożyczyć ci nasze zabawki? - spytały siostry. - Ale dlaczego? To są nasze zabawki i nie chcemy się nimi dzielić.

- Proszę, proszę - nalegała tęcza. - Obiecuję, że nic im się nie stanie. A ja w zamian pokażę wam coś pięknego i magicznego.

- No dobrze - zgodziły się siostry. - Ale tylko na chwilę.

Siostry podały tęczy swoje zabawki: lalkę, samochodzik i klocki. Tęcza wzięła je do siebie i ułożyła je na swoich kolorach: lalka na czerwonym, samochodzik na żółtym, a klocki na niebieskim.

- A teraz zobaczcie, co się stanie - powiedziała tęcza.

Tęcza zaczęła świecić mocniej i mocniej, aż zabawki zniknęły jej z oczu. Siostry patrzyły z zaciekawieniem, co się dzieje. Nagle usłyszały śmiech i głosy.

- Cześć, jestem Lala - powiedziała lalka na czerwonym kolorze tęczy. - Jestem bardzo szczęśliwa, że mogłam poznać tęczę. Ona jest taka piękna i ciepła.

- Cześć, jestem Samochodzik - powiedział samochodzik na żółtym kolorze tęczy. - Jestem bardzo zadowolony, że mogłem pojechać po tęczy. Ona jest taka jasna i radosna.

- Cześć, jestem Klocki - powiedziały klocki na niebieskim kolorze tęczy. - Jesteśmy bardzo wdzięczne, że mogłyśmy zbudować coś na tęczy. Ona jest taka spokojna i mądra.

Zabawki zaczęły się bawić razem na tęczy. Lala pokazywała swoje sukienki, Samochodzik jeździł po łuku tęczy, a Klocki budowały różne kształty. Bawiły się wspaniale i nie zważały na to, że są różne.

- A teraz zobaczcie, co chciałam wam pokazać - powiedziała tęcza do sióstr. - Zabawki są szczęśliwe, bo się nie obrażają. Nie ważne, że są różne. Ważne, że się lubią i szanują. Tak jak ja. Ja też jestem różna. Mam siedem kolorów, a każdy z nich jest inny. Ale razem tworzą piękną całość. Tak jak wy. Wy też jesteście różne. Każda z was ma swoje zainteresowania i upodobania. Ale razem tworzycie rodzinę. I powinnyście się kochać i pomagać.

Siostry spojrzały na siebie i zrozumiały, że tęcza ma rację. Zdały sobie sprawę, że były niesprawiedliwe i niegrzeczne dla siebie. Postanowiły się zmienić i być lepszymi siostrami.

- Przepraszamy, tęczo - powiedziały siostry. - Przepraszamy, że byłyśmy takie głupie i samolubne. Dziękujemy ci, że pokazałaś nam nasz błąd. Obiecujemy, że od teraz będziemy się lepiej zachowywać.

- Nie ma za co - odpowiedziała tęcza. - Cieszę się, że mogłam wam pomóc. A teraz oddaję wam wasze zabawki. Możecie się nimi bawić razem i dzielić się nimi ze sobą.

Tęcza oddała siostrom ich zabawki i uśmiechnęła się do nich. Siostry podziękowały jej i przytuliły się do swoich zabawek. Potem zaczęły się bawić razem i dzielić się nimi ze sobą. Bawiły się wspaniale i nie kłóciły się więcej.

Tęcza była bardzo szczęśliwa, gdy widziała, jak siostry się dogadują. Pomyślała, że to był dobry dzień i że spełniła swoją misję. Potem powoli zniknęła z nieba, zostawiając za sobą tylko ślad swoich kolorów.

Koniec.