Poprzednie części: cały nasz dzień

cały marny świat

w snach czuję smak popiołu

zapach palonej gumy i nafty

w oczach gryzący dym

zbudzony składam kolana

zgarbiony wyczekuję świtu

by nie zasnąć jeszcze raz

wyśnić świat który błądzi

pośród pożogi w cieniu gwiazd

człowiek posiada wszystko co złe

buduje wynajduje niepotrzebnie

Bóg ofiaruje wiele nic w zamian

człowiekowi za mało chce więcej

nienażarte wieprze śmierdzą

brodzą w gnoju szczają pod siebie

opasłe brzuchy ciągnąc po ziemi

w szyderstwie gnoją innych ludzi

Komentarze (9)

Meganaaar 2 miesiące temu

git

Yaro 2 miesiące temu

Oki

Marzena 2 miesiące temu

Nawet jakbyś się nie podpisał wiedziałabym że to Ty :) wiesz jak przeczytałam jeden wers? Zgarbiony wyszczekać świt. Gdybyś odpalił więcej petard i ognia ten wiersz mógłby żyć ale skoro początek dobry to później można lać wodę nieprawdaż? :) A z tym Bogiem to nie wiem o co chodzi? Ale jest mocz i to cenię lubię takie tematy. Nie tyle co lubię co umiejętność używania podobnych sformułowań jest trudna. Trzeba wiedzieć w którą stronę wieje wiatr aby nie nasikać ja spodnie albo jakoś tak. Chyba pierwszy raz komentuję twój wiersz. Zawsze Ci odwalają. A Ty piszesz mimo że rzucasz wiersze jak w pole pełne min. Kiedyś coś w tobie wybuchnie mam nadzieję 🙂

Yaro 2 miesiące temu

Jak mina wybuchnę. Może kiedyś:)

Marzena 2 miesiące temu

Na spodnie*

Marzena 2 miesiące temu

Zawsze Ci dowalają*

Yaro 2 miesiące temu

Ale się nie poddam. Dziękuję za komentarz. Bóg dał nam wszystko, człowiek nie daje nic dobrego w sensie stworzenia różnych wynalazków itp.

Jimmy 2 miesiące temu

Mi się podoba👍💪

Marzena 2 miesiące temu

Przecież ja nie napisałam że mi się nie podoba :)

cały marny świat

Komentarze (9)

Napisz komentarz