Pierwszy akapit tej części mnie powalił. W moim odczuciu rewelacja. Czytało się jak zawsze lekko.
Trochę wątpliwości.
" Pierdolisz, Max, gdybym cię nie znał, pomyślałbym, że zrobili ci pranie mózgu. Ale na szczęście znam cię na tyle dobrze, żeby poznać tę gadkę. " - wydaję mi się, że za dużo "poznania"
"W bramie chłopak o imieniu Aaron dał im kluczyki i broń, mówiąc, że gdy wrócą, odbierze ją w tym samym miejscu. Zasugerował tym samym, że nie pozwolą, by Max miał karabin przy sobie w budynku." - powtórzenie "tym samym"
"kierując wóz wprost w stronę otwierającą się powoli bramy." - otwierającej się
Hej hej, dwa błędy poprawione. z tym - znam/poznanie musze pomyśleć na spokojnie w jaki sposób zmienić. Dziękuje za czuje oko, odwiedziny, komentarz :)
Pozdrawiam :)
"Silnik boxer na turbosprężarce, wiesz, jaką to ma siłę napędową? — Max aż nabrał rumieńców. — To jest WRX STI!" Cytat jak z tym barrettem. Nie wiem, mi się to nie podoba, ale mi nie musi. Część jak część, tłumaczenie tekstu Bon Jovi - mi się gryzie, ale to wiesz, chuj z tym.
Okropny po ang. by brzmiało lepiej (słowa piosenki), ale skoro całość po polsku, więc napisałam tak, scena w mojej głowie wygląda lepiej niż po przeistoczeniu w literki - to fakt.
Jak pisze o broni czy wozach, zawsze masz jakieś "ale", więc wiesz... ;D Mogłabym o tym subaru jeszcze na pół strony, w ostatniej chwili ciełam o stałym napedzie na cztery koła itp, ogólnie - nie wiem o co Ci chodzi. Nie pisze tego, zeby cokolwiek o samochodzie (tudzież broni) napisać, tylko dlatego, ze uważam, ze tak własnie by rozmawiali.
Z cudem fajne powiadasz - git.
Że Max pierdoli, no być może. To taki myśliciel czasem ;)
Pozdro
Ritha no ok, jesli tak to widzisz, że tak by rozmawiali - ok. Dla mnie, cytując klasyka, "zní to nějak papírově" - czyli, uogólniając, brzmi to (podkreślam, dla mnie) sztucznie.
Ciężko mi uwierzyć, że ktoś miałby tak mówić. Kojarzy mi się to z Truman Show i sceną z kakao.
Okropny bo nigdy nie marzyles o subaru, jak ja przez pol zycia i neszcze mi sie objawilo przed oczani na ulicy niedawno.
I model WRX i wszelkie dane nie zguglalam pod kątem sztucznosci opka. Wiem nawet, ze kosztuje 47 tys. euro. Nie moglam sie oprzec, zeby Max sie nim nie zachwycal.
Ritha no spoks, tylko Ci mówię, brzmi to papierowo, jakbyśmy się spotkali i ja bym Ci na sucho encyklopedią leciał na tematy. Ja tak nie umiem - ale nie neguję, że może tak ktoś faktycznie... Może.
Ritha biorę pod uwagę, że może to faktycznie ja jestem takim zjebem, o technikaliach nie rozmawiam bo i z kim i po co?, na mnie jakieś silniki czy napędy wrażenia nie robią, może to o to chodzi?
Okropny byc moze, co nie zmiania faktu, ze na Maxie, tak jak na wielu facetach, mogą robić. Ale nawet Cie rozumiem, bo na mnie tez nie robia wrazenia rozmowy lasek o ciuchach i kosmetykach (niby babskie), podnicanie sie sztucznymi rzesami za 150 zl, ktore robia miotly z powiek i tego typu rzeczy :D
Tym razem inaczej. Nutą refleksji, która pomimo potencjalnej odrębności zapewne jest podwaliną pod dalszy ciąg. Dygresyjka zwalniajaca. Grzmoty też idą pierwsze przed błyskami.
"Zaciągnął się głęboko, zamykając oczy i pozwalając, by dym rozniósł wszystkie szkodliwe substancje po jego płucach, oszukując mózg rzekomym relaksem." - ortodoksyjnie patrząc, "jego" można zutylizować bez szkody.
"Zastanowił się nad tym przez chwilę. Pozwalał się oszukiwać, a nawet oszukiwał sam siebie, po to, by przez krótki czas poczuć się minimalnie lepiej." - tu mamy aż 3x się. O ile trzecie się jeszcze o, to pierwsze obok drugiego - średnio.
Może, jeśli chcemy wyjebać pierwsze: Chwilę nad tym pomyślał, podumał.
Jeśli chcemuy wywalić drugie: Czasem oszukiwał sam siebie, po to...
Ja bym jednak wyjebał pierwsze, ale se obadaj.
"— O co ci chodzi? Najadłeś się? Najadłeś. Wyspałeś się? Wyspałeś. Ciepło masz? Masz. Nikt cię nie zabił, siedzisz sobie cały i zdrowy, rumiany i bez większych zmartwień." - zajebiste, rozradowałem się.
I ładne też "trzysta koni cie zrelaksuje". Bardzo spoczi.
"Wsiedli, chłopak przekręcił kluczyk, lekko dodał gazu, koła zakręciły się po oszronionej, twardej ziemi, kierując wóz wprost w stronę otwierającej się powoli bramy. Karl zapiął pas. Samochód wyjechał na ulicę, Max uśmiechnął się pod nosem, napawając tą chwilą. W pokoju na ostatnim piętrze wraz z oddalającym się rykiem silnika, Cassie pogrążała się we śnie." - no dobra. Niby wycinek duży, ale "się" aż cztery sztuki. Większość zasadne i nie razi,ale obadaj ten sam zapi po usunieciu pierwszego się.
Bardzo ładny opis z cudem. Chyba dlatego, że widzi mi sie jako "definiowalny" pod konkretną postać. Nadaje jej jakiegoś osobliwego sznytu. Ludzie są różni nie dlatego, że jeden delikwent ma podłużną głowę, a drugi, weteran kazirodztwa, osiem paluchów. Ludzie są różni przez detal, przez różnorodne zapatrywanie się na różne, z pozoru pierdołowate, sprawy. To ją definiuje, więc widzi mi siejako część niestandarowego, ale wysublimowanego opisu.
Spoko łatka.
Dalszy jej opis rónież super. Ładnie wyszłaś poza ramy. Pozwolisz, że keidyś użyję dla kontrastru podobnego zabiegu.
Jestem samochodowym laikiem (poniekąd) więc mi tam w opisie nic nie zgrzyta. Rzecz gustu. Fajnie wyciszyłaś tę część. Wszystko na modłe, jaka cisza, taka burza. Cisza bardzo ok.
Czekam dalej, Łita.
Pozdroxix.
Hej, hej, dziena za wszystkie rady, zalałam tekst falą "się", cóż... :D Pomyśle potem jak pozmieniać, chwilowo nie jestem w stanie ogarnąć jednego sensownego zdania. Refleksyjne, owszem, wyciszone, owszem, miałam taką wizje tej części, więc ochoczo zrealizowałam.
Muszę się przyznać, że "rumiany" ukradzione z Twego języka... Ups... ;)
Używaj zabiegów jakie Ci się ino widzą (ja tu użyłam jakiegoś zabiegu? nieświadomie)
Powiem Ci szczerze - pisze mi się jak po grudzie ostatnio, nawet jak mam wenę, to nie jest to, co potrafiło się dziać we łepetynie mej. Nie wiem co jest, ale cokolwiek stanowi bariere, zostanie zrównane z ziemio, oooo! :D
Dzięki Can, pozdrówka :)
Dzień dobry
Ta część porusza czytelnika do refleksji, rozmyślania nad życiem. Co jest dobre, a co złe.
Wybór?
Zależy od czego?
Trzeba być dzielnym, ale żeby być trzeba mieć wybór. Trzeba móc wybrać tchórzostwo. Są ludzie co nie mają wyboru.
Karl i Max dwa bieguny. Który z nich działa automatycznie?
W walce wszystkie chwyty są dozwolone. Tylko, czy aby na pewno
Pewne sytuacje zmieniają człowieka nieodwracalnie... I właśnie to wybory jakie wybrali Karl i Max
Czuła jego zapach. Pachniał wodą, mrozem, zimą, iglastym lasem, wełnianym szalikiem, drewnianym trzonkiem łopaty do odgarniania śniegu, ciepłą herbatą, dzieciństwem, życiem... pojawienie się w środkowej części kobiety wygląda tajemniczo.
Dlatego ta część jest jak tryptyk. Ma trzy obrazy, jeden stały w środku i dwa ruchome po bokach. Kiedy je zamkniesz, pozostawiasz czytelnika w zawieszeniu.
Co Max znowu kombinuje? Miał sprawę, a jedzie przed siebie.
Pozdrawiam i miłego dzionka
Dzień dobry :)
Owszem, pasjo, część bardziej refleksyjna, i ja i Max potrzebujemy czasu, żeby zebrać myśli ;)
"pojawienie się w środkowej części kobiety wygląda tajemniczo" - prawidłowo ;)
Część jak tryptyk - ładne określenie, bardzo ładne :)
Jestem!
Ten rozdział jest przegenialny. Aż miałam ochotę przytulić Maxa, bo z pomiędzy wierszy wręcz wypływa jego smutek i brak zrozumienia sytuacji. Nie pogodził się z faktem, że Cassie go nie pamięta. Nie pogodził się z niczym.
Mam nadzieję, że przez to wszystko Max nie wpadnie w żadne dodatkowe kłopoty. Chyba pierwszy raz zgadzam się z Karlem. Niby wszystko pięknie ładnie: napoili, nakarmili, dali dach nad głową i jakieś cudaśne gadżety, ale istnieje drugie dno. Dno, które raczej nie będzie słodkie i milusie.
Chryste: słodkie, milusie, cudaśne... Musiałam się mocno uderzyć w tę lampę (tak, będąc dzisiaj na uczelni walnęłam głową w lampę) i pewnie stąd te dziwaczne słowa :D
A co do nienaturalności dialogów... Ja nie wiem, jakim językiem niektórzy posługują się na co dzień i jakie tworzą dialogi, ale jestem wręcz pewna, że może 0,00000000000000000000000001% ludzi posługuje się normalną, piękną polszczyzną bez bluzgów, ozdobników itd.
Jak dla mnie, tekst wystarczająco realistyczny, abym zaciskała pięści ze złości, że u Cassie nic się nie zmieniło od ostatniej części i dalej nic nie pamięta :(
Ritha! Trzymam kciuki za wenę! Niech przybędzie i to szybciutko!
Ach, Elo, pyszczycho mi się uśmiecha, widząc, że grasujesz. I widzisz, jak Cię nie ma, włóczysz się tu i tam i narażona żeś jest tym samym na szeger niebezpieczeństw (!), typu lampa ;]
No nie pamięta Cassie nic a nic, kompletnie, no nie wiem nie wiem co to bedzie ;p xD
Pozdrawiam ciepło :)
Jestem. Mała uwaga. Napisałaś " rozkaz, patriotyzm, misja, to tylko pieczęć. - generalnie młodzi żołnierze strzelają głównie ze strachu, chcą odpędzić strach, a potem dopiero zabić. Napisałaś "Pewne sytuacje zmieniają człowieka nieodwracalnie" - dokładnie tak jest na froncie, człowiek bardzo szybko dochodzi do prostego wniosku, że albo zabije kogoś, albo ten ktoś zabije jego - prosty wybór oznaczający życie, lub śmierć. Z czasem granica zanika i zostaje tylko instynkt samozachowawczy. Kolejny ciekawy odcinek z Maxem. Lecę dalej bo mam zaległości !!!
Hej, hej, miałam tu bardzo przemyślane przemyslenia, taa, dokadnie tak, (a propo tych żolnierzy) ino jestem trochę półprzytomna juz o tej porze i się nie rozpiszę, generalnie nie sposób się z Tobą nie zgodzić :)
"Z czasem granica zanika i zostaje tylko instynkt samozachowawczy" - o to to
Dzięki Ozar :)
Max jednak przyjął propozycję S, zależy mu na Cassie i nie wyobraża sobie, by teraz się poddać po takiej podróży, bo dziewczyna ma amnezję. Działa. I dobrze, ale czy uda mu się dostarczyć odpowiednią zamienniczkę? Kto to wie? Ty już pewnie masz jakiś plan, ja muszę nadrobić zaległości, by się przekonać.
5 wstawione, pozdrawiam :)
Witam,
Pierwszy akapit ciekawy choć może rodzić niepokojące skojarzenie porównanie doznań wewnętrznych żołnierzy i seryjnych morderców. Rozumiem jednak, na na potrzeby tego opowiadania musiałaś dokonać pewnych skrótów myślowych...
Biorąc pod uwagę, że relaks to stan ducha (niekoniecznie ciała) – pomimo całej tej wdychanej trucizny — zaciąganie dymem papierosowym może relaksować ;)
Dzień-bobry i tu (bobry w związku z nowym powitaniem miłośników bobrów):
„...Max nacisnął parter” – dałbym parter w cudzys, co innego, gdyby Max był tytanen czy coś, i cisnąłby wszystkie piętra razem z parterem. Wtedy tak, wtedy bez cudzysa.
Tutaj, to się po prostu samo czyta. Nawet, kiedy Max śpiewa, jest fajnie. Jest też tajemniczy wtręt o kimś płci pięknej w lesie, hmmm... A może to czyjaś retrospekcja? Ale raczej nie, raczej to się dzieje równolegle.
Max łapie chwile psycho-detoksu, jego radosną gębę aź dosłownie widać w tym tekście, chociaż w sumie nawet nie bardzo wiem, jak wygląda. Pewnie gdzieś było, ale nie pamiętam.
Przyjemnie było poczytać. Bardzo przyjemnie.
Pozdrawiam ;))
Parter w cudzys dam, czasem skróty myślowe zalewają moje teksty, ehh.
Kto w lesie to działanie równoległe ;)
"Max łapie chwile psycho-detoksu, jego radosną gębę aź dosłownie widać w tym tekście, chociaż w sumie nawet nie bardzo wiem, jak wygląda" - ooo, o tym mowie, nikt nie wie jak wygląda Max, bo Ritha postaci lopisać nie umie (tudzież olewa te kwestię). Zwróce na to uwagę, dzieki, żeś mi to przypadkowo uświadomił :D O Maxie było jedynie, ze ma granatowe oczy xD (w 1 cz.) i chyba tyle :D
Witalski :)
„Na podobnej zasadzie pierwsza kradzież rodzi złodzieja, a jedna zdrada ułatwia kolejne.
Pewne sytuacje zmieniają człowieka nieodwracalnie.” hej, toz to skrót jednego z Twoich połów, co tytułu nie pamietam, ale czytałem :)) świetna myśl!
Coś mi się wydaje, że Maxsiu wywinie jakiś numer, jeśli nie to nie będę go normalnie lubił:) Ale na pewno wywinie...:)
Czyli Alice zmartwychwstała, jeśli dobrze zrozumiałam. Tak czytam i sobie myślę, że trochę Ci zazdroszczę, że potrafisz fabułę pociągnąć tak daleko, bo ja jak coś próbuję dłużej to przybiera to bardzo zdeformowany kształt.
Okej, idę zrobić kawy i czytam dalej.
Chciałam skomentować dopiero na koniec, żeby Cię nie zaspamować, ale potrzebuję zakładkę :)
Gdybym zobaczyła CMYKa na półce w sklepie, kupiłabym bez mrugnięcia okiem. Fabułę ciągniesz świetnie, podziwiam, że trzyma się po tylu częściach.
Bawi mnie, jak poradziłaś sobie z Cassie. Wyszła blado, to zniknęła i teraz jest jak nowa, prosto z linii produkcyjnej. Do tego sam fakt, że Max tak za nią gnał, sprawił, że stała się ciekawsza. Nawet ją polubiłam ;)
Maxa nadal uwielbiam, ale Serge... Mam nadzieję, że będzie go więcej. Chłop wydaje się być porządny. <3
Jeeej, jak Ty mła dziś rozpieszczasz :)
Ta fabuła, widzisz, gdy teraz czytacie Cmyka i ja po czasie sobie go przypominam, widzę dużo momentów, które mogłyby być lepiej napisanie, gdzieniegdzie rozszerzyłabym wątki, gdzieniegdzie jeszcze coś inaczej itd. Ale może to normalne - takie krytyczne oko na własną twórczość. To jest cholernie miłe czytać, że się podoba.
"Cassie. Wyszła blado, to zniknęła i teraz jest jak nowa, prosto z linii produkcyjnej" - hahaha. Taa, dokładnie :D Glanc nówka, nieśmigana :)
Serge Ci się spodobał? No proszę :)
Max to wiadomo, bożyszcze :D
Dziękuje i tu! :)
Komentarze (53)
No od kogo mial? Odpowiedz jest w tekscie :p
Trochę wątpliwości.
" Pierdolisz, Max, gdybym cię nie znał, pomyślałbym, że zrobili ci pranie mózgu. Ale na szczęście znam cię na tyle dobrze, żeby poznać tę gadkę. " - wydaję mi się, że za dużo "poznania"
"W bramie chłopak o imieniu Aaron dał im kluczyki i broń, mówiąc, że gdy wrócą, odbierze ją w tym samym miejscu. Zasugerował tym samym, że nie pozwolą, by Max miał karabin przy sobie w budynku." - powtórzenie "tym samym"
"kierując wóz wprost w stronę otwierającą się powoli bramy." - otwierającej się
"Pachniał wodą, mrozem, zimą, iglastym lasem, wełnianym szalikiem, drewnianym trzonkiem łopaty do odgarniania śniegu, ciepłą herbatą, dzieciństwem, życiem."
Pachniał pierdolonym cudem." - pięknie ujęte.
pozdrawiam serdecznie :) 5
Pozdrawiam :)
Fajne to z tym cudem, lubię.
"pierdolisz, max" to ja sam pomyślałem ;)
Jak pisze o broni czy wozach, zawsze masz jakieś "ale", więc wiesz... ;D Mogłabym o tym subaru jeszcze na pół strony, w ostatniej chwili ciełam o stałym napedzie na cztery koła itp, ogólnie - nie wiem o co Ci chodzi. Nie pisze tego, zeby cokolwiek o samochodzie (tudzież broni) napisać, tylko dlatego, ze uważam, ze tak własnie by rozmawiali.
Z cudem fajne powiadasz - git.
Że Max pierdoli, no być może. To taki myśliciel czasem ;)
Pozdro
Ciężko mi uwierzyć, że ktoś miałby tak mówić. Kojarzy mi się to z Truman Show i sceną z kakao.
I model WRX i wszelkie dane nie zguglalam pod kątem sztucznosci opka. Wiem nawet, ze kosztuje 47 tys. euro. Nie moglam sie oprzec, zeby Max sie nim nie zachwycal.
Byles kiedys u mechanika? Tam faceci caly czas tak gaworza, baa, jeszcze bardziej zawile:)
Tym razem inaczej. Nutą refleksji, która pomimo potencjalnej odrębności zapewne jest podwaliną pod dalszy ciąg. Dygresyjka zwalniajaca. Grzmoty też idą pierwsze przed błyskami.
"Zaciągnął się głęboko, zamykając oczy i pozwalając, by dym rozniósł wszystkie szkodliwe substancje po jego płucach, oszukując mózg rzekomym relaksem." - ortodoksyjnie patrząc, "jego" można zutylizować bez szkody.
"Zastanowił się nad tym przez chwilę. Pozwalał się oszukiwać, a nawet oszukiwał sam siebie, po to, by przez krótki czas poczuć się minimalnie lepiej." - tu mamy aż 3x się. O ile trzecie się jeszcze o, to pierwsze obok drugiego - średnio.
Może, jeśli chcemy wyjebać pierwsze: Chwilę nad tym pomyślał, podumał.
Jeśli chcemuy wywalić drugie: Czasem oszukiwał sam siebie, po to...
Ja bym jednak wyjebał pierwsze, ale se obadaj.
"— O co ci chodzi? Najadłeś się? Najadłeś. Wyspałeś się? Wyspałeś. Ciepło masz? Masz. Nikt cię nie zabił, siedzisz sobie cały i zdrowy, rumiany i bez większych zmartwień." - zajebiste, rozradowałem się.
I ładne też "trzysta koni cie zrelaksuje". Bardzo spoczi.
"Wsiedli, chłopak przekręcił kluczyk, lekko dodał gazu, koła zakręciły się po oszronionej, twardej ziemi, kierując wóz wprost w stronę otwierającej się powoli bramy. Karl zapiął pas. Samochód wyjechał na ulicę, Max uśmiechnął się pod nosem, napawając tą chwilą. W pokoju na ostatnim piętrze wraz z oddalającym się rykiem silnika, Cassie pogrążała się we śnie." - no dobra. Niby wycinek duży, ale "się" aż cztery sztuki. Większość zasadne i nie razi,ale obadaj ten sam zapi po usunieciu pierwszego się.
Bardzo ładny opis z cudem. Chyba dlatego, że widzi mi sie jako "definiowalny" pod konkretną postać. Nadaje jej jakiegoś osobliwego sznytu. Ludzie są różni nie dlatego, że jeden delikwent ma podłużną głowę, a drugi, weteran kazirodztwa, osiem paluchów. Ludzie są różni przez detal, przez różnorodne zapatrywanie się na różne, z pozoru pierdołowate, sprawy. To ją definiuje, więc widzi mi siejako część niestandarowego, ale wysublimowanego opisu.
Spoko łatka.
Dalszy jej opis rónież super. Ładnie wyszłaś poza ramy. Pozwolisz, że keidyś użyję dla kontrastru podobnego zabiegu.
Jestem samochodowym laikiem (poniekąd) więc mi tam w opisie nic nie zgrzyta. Rzecz gustu. Fajnie wyciszyłaś tę część. Wszystko na modłe, jaka cisza, taka burza. Cisza bardzo ok.
Czekam dalej, Łita.
Pozdroxix.
Muszę się przyznać, że "rumiany" ukradzione z Twego języka... Ups... ;)
Używaj zabiegów jakie Ci się ino widzą (ja tu użyłam jakiegoś zabiegu? nieświadomie)
Powiem Ci szczerze - pisze mi się jak po grudzie ostatnio, nawet jak mam wenę, to nie jest to, co potrafiło się dziać we łepetynie mej. Nie wiem co jest, ale cokolwiek stanowi bariere, zostanie zrównane z ziemio, oooo! :D
Dzięki Can, pozdrówka :)
Może to jak w kosmicznym meczu, zajebali nam coś. Czeba obserwować Marg i Maroka.
Ta część porusza czytelnika do refleksji, rozmyślania nad życiem. Co jest dobre, a co złe.
Wybór?
Zależy od czego?
Trzeba być dzielnym, ale żeby być trzeba mieć wybór. Trzeba móc wybrać tchórzostwo. Są ludzie co nie mają wyboru.
Karl i Max dwa bieguny. Który z nich działa automatycznie?
W walce wszystkie chwyty są dozwolone. Tylko, czy aby na pewno
Pewne sytuacje zmieniają człowieka nieodwracalnie... I właśnie to wybory jakie wybrali Karl i Max
Czuła jego zapach. Pachniał wodą, mrozem, zimą, iglastym lasem, wełnianym szalikiem, drewnianym trzonkiem łopaty do odgarniania śniegu, ciepłą herbatą, dzieciństwem, życiem... pojawienie się w środkowej części kobiety wygląda tajemniczo.
Dlatego ta część jest jak tryptyk. Ma trzy obrazy, jeden stały w środku i dwa ruchome po bokach. Kiedy je zamkniesz, pozostawiasz czytelnika w zawieszeniu.
Co Max znowu kombinuje? Miał sprawę, a jedzie przed siebie.
Pozdrawiam i miłego dzionka
Owszem, pasjo, część bardziej refleksyjna, i ja i Max potrzebujemy czasu, żeby zebrać myśli ;)
"pojawienie się w środkowej części kobiety wygląda tajemniczo" - prawidłowo ;)
Część jak tryptyk - ładne określenie, bardzo ładne :)
Pozdrawiam i również miłego życzę :)
Ten rozdział jest przegenialny. Aż miałam ochotę przytulić Maxa, bo z pomiędzy wierszy wręcz wypływa jego smutek i brak zrozumienia sytuacji. Nie pogodził się z faktem, że Cassie go nie pamięta. Nie pogodził się z niczym.
Mam nadzieję, że przez to wszystko Max nie wpadnie w żadne dodatkowe kłopoty. Chyba pierwszy raz zgadzam się z Karlem. Niby wszystko pięknie ładnie: napoili, nakarmili, dali dach nad głową i jakieś cudaśne gadżety, ale istnieje drugie dno. Dno, które raczej nie będzie słodkie i milusie.
Chryste: słodkie, milusie, cudaśne... Musiałam się mocno uderzyć w tę lampę (tak, będąc dzisiaj na uczelni walnęłam głową w lampę) i pewnie stąd te dziwaczne słowa :D
A co do nienaturalności dialogów... Ja nie wiem, jakim językiem niektórzy posługują się na co dzień i jakie tworzą dialogi, ale jestem wręcz pewna, że może 0,00000000000000000000000001% ludzi posługuje się normalną, piękną polszczyzną bez bluzgów, ozdobników itd.
Jak dla mnie, tekst wystarczająco realistyczny, abym zaciskała pięści ze złości, że u Cassie nic się nie zmieniło od ostatniej części i dalej nic nie pamięta :(
Ritha! Trzymam kciuki za wenę! Niech przybędzie i to szybciutko!
Chryste. Szybciutko.
Facepalm.
No dobra, do kolejnego! :D
Pozdro, Ritha! ;*
No nie pamięta Cassie nic a nic, kompletnie, no nie wiem nie wiem co to bedzie ;p xD
Pozdrawiam ciepło :)
"Z czasem granica zanika i zostaje tylko instynkt samozachowawczy" - o to to
Dzięki Ozar :)
5 wstawione, pozdrawiam :)
Dziękuję i pozdrawiam :)
Pierwszy akapit ciekawy choć może rodzić niepokojące skojarzenie porównanie doznań wewnętrznych żołnierzy i seryjnych morderców. Rozumiem jednak, na na potrzeby tego opowiadania musiałaś dokonać pewnych skrótów myślowych...
Biorąc pod uwagę, że relaks to stan ducha (niekoniecznie ciała) – pomimo całej tej wdychanej trucizny — zaciąganie dymem papierosowym może relaksować ;)
No oki, obaczymy co dalej się podzieje... ;)
„...Max nacisnął parter” – dałbym parter w cudzys, co innego, gdyby Max był tytanen czy coś, i cisnąłby wszystkie piętra razem z parterem. Wtedy tak, wtedy bez cudzysa.
Tutaj, to się po prostu samo czyta. Nawet, kiedy Max śpiewa, jest fajnie. Jest też tajemniczy wtręt o kimś płci pięknej w lesie, hmmm... A może to czyjaś retrospekcja? Ale raczej nie, raczej to się dzieje równolegle.
Max łapie chwile psycho-detoksu, jego radosną gębę aź dosłownie widać w tym tekście, chociaż w sumie nawet nie bardzo wiem, jak wygląda. Pewnie gdzieś było, ale nie pamiętam.
Przyjemnie było poczytać. Bardzo przyjemnie.
Pozdrawiam ;))
Kto w lesie to działanie równoległe ;)
"Max łapie chwile psycho-detoksu, jego radosną gębę aź dosłownie widać w tym tekście, chociaż w sumie nawet nie bardzo wiem, jak wygląda" - ooo, o tym mowie, nikt nie wie jak wygląda Max, bo Ritha postaci lopisać nie umie (tudzież olewa te kwestię). Zwróce na to uwagę, dzieki, żeś mi to przypadkowo uświadomił :D O Maxie było jedynie, ze ma granatowe oczy xD (w 1 cz.) i chyba tyle :D
Dziękuję za dzisiejszy maraton, pozdrawiam :))
„Na podobnej zasadzie pierwsza kradzież rodzi złodzieja, a jedna zdrada ułatwia kolejne.
Pewne sytuacje zmieniają człowieka nieodwracalnie.” hej, toz to skrót jednego z Twoich połów, co tytułu nie pamietam, ale czytałem :)) świetna myśl!
Coś mi się wydaje, że Maxsiu wywinie jakiś numer, jeśli nie to nie będę go normalnie lubił:) Ale na pewno wywinie...:)
Spoko :)
Okej, idę zrobić kawy i czytam dalej.
Dziękuję i tutaj za wizytę :)
Gdybym zobaczyła CMYKa na półce w sklepie, kupiłabym bez mrugnięcia okiem. Fabułę ciągniesz świetnie, podziwiam, że trzyma się po tylu częściach.
Bawi mnie, jak poradziłaś sobie z Cassie. Wyszła blado, to zniknęła i teraz jest jak nowa, prosto z linii produkcyjnej. Do tego sam fakt, że Max tak za nią gnał, sprawił, że stała się ciekawsza. Nawet ją polubiłam ;)
Maxa nadal uwielbiam, ale Serge... Mam nadzieję, że będzie go więcej. Chłop wydaje się być porządny. <3
Ta fabuła, widzisz, gdy teraz czytacie Cmyka i ja po czasie sobie go przypominam, widzę dużo momentów, które mogłyby być lepiej napisanie, gdzieniegdzie rozszerzyłabym wątki, gdzieniegdzie jeszcze coś inaczej itd. Ale może to normalne - takie krytyczne oko na własną twórczość. To jest cholernie miłe czytać, że się podoba.
"Cassie. Wyszła blado, to zniknęła i teraz jest jak nowa, prosto z linii produkcyjnej" - hahaha. Taa, dokładnie :D Glanc nówka, nieśmigana :)
Serge Ci się spodobał? No proszę :)
Max to wiadomo, bożyszcze :D
Dziękuje i tu! :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania