Do Marii

w podłogę kurz wpił się łapczywie

otwarta książka zapomniała tytułu

pelargonie rozsypały się pyłem

szklanka przywarła do stołu

 

nie ma mnie bo na mnie nie patrzysz

 

księżyc się wtopił w lustro okruszkiem

gwiazdy rozepchnęły firankę

nietknięciem spuchła poduszka

a kołdra brzegiem zamarła

 

nie ma mnie bo o mnie nie myślisz

 

Starkey twierdził że ożywił rtęć

dlaczego ja

nie mogę ożywić twoich włosów ?

Do Marii
Autor: Castor
Czytano 433 razy
Data dodania: 19.05.2020

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (17)

  • Angela 19.05.2020
    Nostalgiczne, pełne tęsknoty. Ładnie napisane.
  • Castor 19.05.2020
    Dziękuję. Miło przeczytać taką opinię po jedynce na wejście. :)
  • Angela 19.05.2020
    Castor Twój nick prawdopodobnie źle się kojarzy, ktoś o takowym już tu był i nie cueszył się opinią dobrego poety. Mogłeś wychaczyć lufę niechcący, ale gwiazdku nie są tu miernikiem, tylko merytorycznw komentarze.
  • Castor 19.05.2020
    Angela Uff. Tu się chyba nie da zmienić nicka.
  • Puchacz 19.05.2020
    Angela Wiadomo kto był.
    Niemniej tamten nie napisałby takiego wiersza. W każdym razie nie sam.
    To jest (był) grafoman z rozdętym ego.
  • Angela 19.05.2020
    Castor nie, raczej napewno się nie da. Mam jednak dla Ciebie radę: czytaj, komentuj, daj się poznać, wtedy będziesz kojarzyć się tylko z samym sobą.
    Pozdrawiam.
  • Angela 19.05.2020
    Puchacz sam napewno nie, no ale...
  • Puchacz 19.05.2020
    Dobry wiersz, choć przemyślałbym to porównanie "skłuł okno jak puszkę".
    Trochę bez sensu.
  • Castor 19.05.2020
    Dziękuję. Też mnie trochę uwiera. Muszę to przetrawić.
  • Castor 20.05.2020
    Zdecydowałem się na zmianę. lChyba lepiej.
  • Puchacz 21.05.2020
    Castor Też trochę odleciałe, ale na pewno lepiej brzmi.
    Tak bardziej poetycko.
  • Szpilka 19.05.2020
    Tak, ładny i niebanalny ??
  • Castor 19.05.2020
    Dziękuję. Wiwat wszystkie Stany! :)
  • Piotrek P. 1988 19.05.2020
    Klimatyczny, nostalgiczny i inspirujący wiersz, 5, pozdrawiam :-)
  • Castor 19.05.2020
    Miło. Dziękuję.
  • Tjeri 19.05.2020
    I mnie się podoba, choć jest parę rzeczy do doszlifowania. Na pewno wspomniany księżyc z puszką, zastanowiłabym się także jak wyeliminować powtórzenie z końcówki (ożywił).

    Najmocniejszym punktem wiersza jest dla mnie:
    "nie ma mnie bo na mnie nie patrzysz" - piękne, emocjonalne. W sumie, przewrotnie można powiedzieć, że to poetyckie nawiązanie do filozofii i nauki (interpretacja kopenhaska). :))
    Dla mnie ta fraza jest prawdziwą puentą utworu.
  • Castor 20.05.2020
    Dziękuję Tjeri za uwagi. Puszka mnie też jakoś uwierała. Zaskoczyłaś mnie interpretacją kopenhaską. Myślałem że nikt tego nie odczyta. Tak, to moje źródło. Powtórzenie jest bardzo świadomym zabiegiem.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania