,,Jestem już jednak w wieku, w którym nie muszę już '' - pierwsze ,,już'' bym wyrzuciła
,,-Nie, zostawię cię samą w środku lasu.'' - samej
,, i sam go wyremontował używają, części'' - używając i bez przecinka
Prosta, zwykła ludzka historia, ja takie uwielbiam :) Czekam na cd, 5 :)
Tekst średni, jak dla mnie i zostawiłabym za niego 4, jednak ze względu na liczne błędy zostawiam 2,5, czyli 3. A teraz czas na błędy.
1. "Przez lata bardzo chciałam opowiedzieć,(tu bez przecinka) komuś swoją historię."
2. "Jestem jednak w wieku, w którym nie muszę już przejmować się tym(,) co pomyślą o mnie inni."
3. "Chciałabym jednak, by przetrwała co najmniej tyle lat(,) ile chciałam ja (ją) opowiedzieć, zamiast zwyczajnie stopnieć w czyjejś pamięci."
4. "Postanowiłam więc ją spisać,(kropka a nie przecinek) za(z wielkiej litery, bo to powinno być już nowe zdanie) nim(zanim) ktoś ją odnajdzie i przeczyta, mnie i tak już nie będzie na tym świecie...
5. "Swojego męża poznałam jeszcze w liceum w 1986(słownie) roku."
6. "Twierdzili, że nie uczą one życia, a to o wiele ważniejsze lekcje(,) niż te, których udziela się w klasie."
7. "Przebywałam wyłącznie z dziećmi z miasta, mimo, że Syracuse(bez spacji przed przecinkiem) , wydawało mi się w porównaniu z Nowym Yorkiem zapadłą dziurą(jak wyżej) ."
8. "Mój świat i przekonania zmienił się(,) gdy poznałam Toma."
9. "Nie była to mała smużka(,) ale wielki dymny obłok."
10. "Zatrzymałam się chyba jakieś sto metrów od niego i obróciłam myśląc, że zaraz wybuchnie, tak(,) jak na filmach."
11. "Dym powoli rozszedł się pomiędzy drzewami(,) a mój"
12. "ostatni dom minęłam około trzech mil wcześniej(,) ale nie miałam pojęcia(,) jak daleko w górę drogi znajduje się" 13. "zatrzyma się by(,) mi pomóc."
14. "bezsilna i przestraszona(,) a łzy ciekły mi po policzkach."
15. "Wszystko w porządku?(spacja)- zapytał."
16. "różne zakamarki (i)co chwile(chwilę)"
17. "Stałam dalej(,) jak słup soli i patrzyłam(,) jak mój"
18. "- Mogę? - Ręką(z małej) wskazał na samochód(,) a ja"
19. "po chwili odpalił silnik,(. I kolejne zdanie z wielkiej litery) jak na zawołanie"
20. "-(spacja)Tom... Tom Sanders."
21. "-(jak wyżej)Tak."
22. "-(tak samo)Mógłbyś?"
23. "-(spacja)Nie. Zostawię cię samą w środku lasu. Pytałem tylko dla zgrywy. - Zmartwiałam, głupio myśląc, że mówi poważnie(.)"
24. "-(spacja)Wskakuj do ciężarówki.(spacja)- dorzucił po chwili przerwy(,) uśmiechając się szeroko."
25. "-(spacja)Ta koszula - odezwał"
26. "po to(,) by nikt nie wezwał"
27. "-(spacja)Aha.- wykrztusiłam,"
28. "- Naprawdę nie wiem(,) co bym zrobiła" gdybyś się nie pojawił.
29. "-(spacja)Nie ma sprawy – uciął krótko(,) ale ciepło "
30. "-(spacja)Ach tak..(...) oczywiście...(spacja)- podałam" 31. "problem(,) by rozkręcić i skręcić"
32. "na miejsce(,) oboje śmialiśmy się"
33. "że wyglądało(bez spacji) by to(,) jakbyśmy wracali z randki(,) ale zaczekał"
34. "wszystko(,) co miałam z czasem"
Jak widzisz, jest tego dość sporo, przez co tekst traci na wartości. Sama historia, jakby urywa się nagle, to też jest niezbyt fajne...
No dzięki, poprwię jak znajdę moment. Tekst urywa się nagle bo wrzucając wcześniej dłuższe teksty o bardziej przemyślanej budowie, zauważyłem, że nie cieszą się one zainteresowaniem. Jako, że ten wyszedł mi dość długi, postanowiłem pociąć go na mniejsze części i zobaczyć czy dzięki temu przeczyta go więcej ludzi. Jak narazie działa :)
„Przez lata bardzo chciałam opowiedzieć komuś swoją historię. [...] Zanim ktoś ją odnajdzie i przeczyta, mnie i tak już nie będzie na tym świecie...” → pierwsze wrażenie rzuca mnie na dość trudną decyzję, jestem w tym delikatny, miły początek, jednakże powtórzenia psują całość. Trzy razy występuje „jednak” oraz „chciałabym/chciałam”, zastąpiłabym to czymś innym, albo po prostu przeszła po przecinku do kolejnych myśli inaczej konstruując zdanie. Końcówka troszkę mnie smuci, zastanawiam się, czy przypadkiem już nie zmierzasz do śmierci bohaterki, ale to dobrze. Jest coś, czego chwytam się jako czytelnik – tajemnicy, wyczekiwania, małe obietnicy emocji.
„Zatrzymałam się chyba jakieś sto metrów od niego i obróciłam (przecinek) myśląc, że zaraz wybuchnie”
Cały opis był przyjemnie przeprowadzony, choć nie było w ni nic zaskakującego. Na razie widzę tutaj troszkę brak oryginalnej fabuły, ale! Zawsze muszę dodać „ale” :D Coraz bardziej zaczęło mi się podobać od momentu, gdy opisywała niewinny samochód przy drodze. Moja wyobraźnia podsunęła mi przejrzysty obrazek cichego, spokojnego miejsca i niewinnie stojący samochód na poboczu. Zdenerwowanie, jakie towarzyszyło bohaterce, sprawiło, że się uśmiechnęłam.
Długie czarne włosy, facet ze wsi! No! Lubię tego Toma, przynajmniej wizualnie, o reszcie się popisze potem :D Przypomina mi takiego rockmena, który najchętniej wziąłby gitarę i grał swoje ballady, trzymając w ustach źdźbło trawy. Naturalnie wyszedł ci też dialog, nie widzę w nim zgrzytów, łatwo mogłam sobie też to wyobrazić, poruszając szare komórki w głowie.
„Chłopcy, których znałam(przecinek) mieli problem, by rozkręcić i skręcić z powrotem długopis, a on sam zbudował jeżdżący samochód.” → w sumie to takie trochę przykre, ale idealnie oddaje obraz społeczności szkolnej, jaką chcesz nam przedstawić. Takich typowych „modeli” i tych „mniej lubianych chłopców ze wsi”. Lubię tego Toma już :D
Gdybyś nie prowadził narracji w czasie przeszłym, pomyślałabym, że opisujesz historię teraźniejszą, początek gdzieś uleciał. Zapomniałam o nim szczerze, widząc przed sobą nastolatkę, która ma się „nawrócić” oraz chłopaka w samochodzie za sto dolarów. Przypominały mi się te wszystkie historie o amerykańskich serialach (osobiście żadnego nie oglądałam xd). Rozdział, a raczej część pierwsza, mogę z czystym sercem powiedzieć, że była przyjemna i lekka. Parę powtórzeń rzuciło mi się w oczy („nas/naszego”), ale jak najbardziej oceniam na plus. Choć brakuje mi troszkę dramatyzmu, większych emocji – ale to bardziej wina mojej natury, niż twego tekstu.
Długi mi ten komentarz wyszedł... hm, hm, hm, tak to jest gdy pisze się w wordzie :D
Tamtaram, w te piękne popołudnie, czuję się trochę jak moja wizja Toma, siedząc na huśtawce i czytając tak przyjemny, delikatny tekst.
:D uwierz mi ja też ich nie czytałem nigdy wiele, ale myślę że mają spory niewykorzystany potencjał i bardzo złą reputację. Wszystko przez grono slabych wyrobnikow którzy je produkują zamiast pisać a spójrz na "Romeo i Julię", "Wichrowe wzgorza", "Anne Kareninę", "Nieznośną lekkość bytu" - to wszystko bardzo ambitna literaturą.
Komentarze (18)
,,-Nie, zostawię cię samą w środku lasu.'' - samej
,, i sam go wyremontował używają, części'' - używając i bez przecinka
Prosta, zwykła ludzka historia, ja takie uwielbiam :) Czekam na cd, 5 :)
1. "Przez lata bardzo chciałam opowiedzieć,(tu bez przecinka) komuś swoją historię."
2. "Jestem jednak w wieku, w którym nie muszę już przejmować się tym(,) co pomyślą o mnie inni."
3. "Chciałabym jednak, by przetrwała co najmniej tyle lat(,) ile chciałam ja (ją) opowiedzieć, zamiast zwyczajnie stopnieć w czyjejś pamięci."
4. "Postanowiłam więc ją spisać,(kropka a nie przecinek) za(z wielkiej litery, bo to powinno być już nowe zdanie) nim(zanim) ktoś ją odnajdzie i przeczyta, mnie i tak już nie będzie na tym świecie...
5. "Swojego męża poznałam jeszcze w liceum w 1986(słownie) roku."
6. "Twierdzili, że nie uczą one życia, a to o wiele ważniejsze lekcje(,) niż te, których udziela się w klasie."
7. "Przebywałam wyłącznie z dziećmi z miasta, mimo, że Syracuse(bez spacji przed przecinkiem) , wydawało mi się w porównaniu z Nowym Yorkiem zapadłą dziurą(jak wyżej) ."
8. "Mój świat i przekonania zmienił się(,) gdy poznałam Toma."
9. "Nie była to mała smużka(,) ale wielki dymny obłok."
10. "Zatrzymałam się chyba jakieś sto metrów od niego i obróciłam myśląc, że zaraz wybuchnie, tak(,) jak na filmach."
11. "Dym powoli rozszedł się pomiędzy drzewami(,) a mój"
12. "ostatni dom minęłam około trzech mil wcześniej(,) ale nie miałam pojęcia(,) jak daleko w górę drogi znajduje się" 13. "zatrzyma się by(,) mi pomóc."
14. "bezsilna i przestraszona(,) a łzy ciekły mi po policzkach."
15. "Wszystko w porządku?(spacja)- zapytał."
16. "różne zakamarki (i)co chwile(chwilę)"
17. "Stałam dalej(,) jak słup soli i patrzyłam(,) jak mój"
18. "- Mogę? - Ręką(z małej) wskazał na samochód(,) a ja"
19. "po chwili odpalił silnik,(. I kolejne zdanie z wielkiej litery) jak na zawołanie"
20. "-(spacja)Tom... Tom Sanders."
21. "-(jak wyżej)Tak."
22. "-(tak samo)Mógłbyś?"
23. "-(spacja)Nie. Zostawię cię samą w środku lasu. Pytałem tylko dla zgrywy. - Zmartwiałam, głupio myśląc, że mówi poważnie(.)"
24. "-(spacja)Wskakuj do ciężarówki.(spacja)- dorzucił po chwili przerwy(,) uśmiechając się szeroko."
25. "-(spacja)Ta koszula - odezwał"
26. "po to(,) by nikt nie wezwał"
27. "-(spacja)Aha.- wykrztusiłam,"
28. "- Naprawdę nie wiem(,) co bym zrobiła" gdybyś się nie pojawił.
29. "-(spacja)Nie ma sprawy – uciął krótko(,) ale ciepło "
30. "-(spacja)Ach tak..(...) oczywiście...(spacja)- podałam" 31. "problem(,) by rozkręcić i skręcić"
32. "na miejsce(,) oboje śmialiśmy się"
33. "że wyglądało(bez spacji) by to(,) jakbyśmy wracali z randki(,) ale zaczekał"
34. "wszystko(,) co miałam z czasem"
Jak widzisz, jest tego dość sporo, przez co tekst traci na wartości. Sama historia, jakby urywa się nagle, to też jest niezbyt fajne...
„Zatrzymałam się chyba jakieś sto metrów od niego i obróciłam (przecinek) myśląc, że zaraz wybuchnie”
Cały opis był przyjemnie przeprowadzony, choć nie było w ni nic zaskakującego. Na razie widzę tutaj troszkę brak oryginalnej fabuły, ale! Zawsze muszę dodać „ale” :D Coraz bardziej zaczęło mi się podobać od momentu, gdy opisywała niewinny samochód przy drodze. Moja wyobraźnia podsunęła mi przejrzysty obrazek cichego, spokojnego miejsca i niewinnie stojący samochód na poboczu. Zdenerwowanie, jakie towarzyszyło bohaterce, sprawiło, że się uśmiechnęłam.
Długie czarne włosy, facet ze wsi! No! Lubię tego Toma, przynajmniej wizualnie, o reszcie się popisze potem :D Przypomina mi takiego rockmena, który najchętniej wziąłby gitarę i grał swoje ballady, trzymając w ustach źdźbło trawy. Naturalnie wyszedł ci też dialog, nie widzę w nim zgrzytów, łatwo mogłam sobie też to wyobrazić, poruszając szare komórki w głowie.
„Chłopcy, których znałam(przecinek) mieli problem, by rozkręcić i skręcić z powrotem długopis, a on sam zbudował jeżdżący samochód.” → w sumie to takie trochę przykre, ale idealnie oddaje obraz społeczności szkolnej, jaką chcesz nam przedstawić. Takich typowych „modeli” i tych „mniej lubianych chłopców ze wsi”. Lubię tego Toma już :D
Gdybyś nie prowadził narracji w czasie przeszłym, pomyślałabym, że opisujesz historię teraźniejszą, początek gdzieś uleciał. Zapomniałam o nim szczerze, widząc przed sobą nastolatkę, która ma się „nawrócić” oraz chłopaka w samochodzie za sto dolarów. Przypominały mi się te wszystkie historie o amerykańskich serialach (osobiście żadnego nie oglądałam xd). Rozdział, a raczej część pierwsza, mogę z czystym sercem powiedzieć, że była przyjemna i lekka. Parę powtórzeń rzuciło mi się w oczy („nas/naszego”), ale jak najbardziej oceniam na plus. Choć brakuje mi troszkę dramatyzmu, większych emocji – ale to bardziej wina mojej natury, niż twego tekstu.
Długi mi ten komentarz wyszedł... hm, hm, hm, tak to jest gdy pisze się w wordzie :D
Tamtaram, w te piękne popołudnie, czuję się trochę jak moja wizja Toma, siedząc na huśtawce i czytając tak przyjemny, delikatny tekst.
5
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania