Drabble - dar posiadania

– Kochanie, to się nam nigdy nie uda...

– Ależ skarbie, więcej wiary. Musimy się tylko bardziej postarać.

– To nic nie da. Jestem załamana. Tyle lat niepewności, tyle nieprzespanych nocy. Tak bardzo ich pragnę, wiesz o tym. Tak straszliwie chcę poczuć na własnej skórze to, o czym mówią moje koleżanki. Dostąpić zaszczytu ich posiadania.

– Zobaczysz najdroższa, w końcu i na nas spadnie ten dar.

– Wątpię. Przecież robimy to w każdej wolnej chwili, gdzie tylko się da. Zaznaczasz teren jak piesek, a ja mam nogi częściej w górze, niż na podłodze.

– Skończ już marudzić. Obiecałem ci, że złapiemy choroby weneryczne, to tak będzie.

******

Bądź wersja druga ze zmienioną końcówką:

(...)

– Wątpię. Przecież robimy to w każdej wolnej chwili, gdzie tylko się da. Może poprosić o pomoc specjalistę?

– Zdzisiek odpada – zszedł wczoraj na AIDS. Niczym nas już nie zarazi.

– No, ale może jeszcze mu...

– Zwariowałaś?! Przecież nekrofilia to grzech!