Dusza przyjaciółka

Z duszy płynie me natchnienie,

Z serca ogień się wylewa.

Z oczu łzy kroplami smutku,

Lecą w dół, cóż nie do nieba...

Niebo smutną ma renomę,

Choć bez końca jest miłością,

To wysyła duszę na dół,

Z niepamięci samotnością.

Całe życie dusza woła,

Płacze cicho byś usłyszał.

Rzadko kiedy jednak słuchasz

Bo twe ego ją zagłusza.

Taka smutna i samotna,

Czeka na tą jedną chwilę,

By odzyskać połączenie,

Z tobą, i żyć już szczęśliwie.

Podaj swojej duszy rękę,

Nich Cię ona poprowadzi.

Życie z duszą przyjaciółką,

Która nigdy Cię nie zdradzi.

Ona zna Twoje sekrety,

I talenty Twoje nosi.

Da Ci zawsze swą wskazówkę,

Kiedy tylko o to prosisz.