Foto-zabawa 1 - Rajstopy (dramat)

//link do zdjęcia: https://poezja.org/utwor/185669-foto-zabawa/

Rzecz we wszystkich trzech fragmentach dzieje się w tym samym miejscu w Częstochowie.

Stalowe ogrodzenie kolcami uwieńczone, chodnik, za ogrodzeniem ogród - zieleń, kwiecie, brzozy. Na płycie chodnika porzucone w pośpiechu damskie rajstopy. W tle, za naturą, marmurowo biała rezydencja przemysłowca Fifonża Marii Stefaniuka.

Fragment pierwszy

JELENA:

Ach, ochże, kochany! Prędzej!

Dogonią nas zaraz!

ALFONZY:

Powstrzyma ich taras

- myślę. Dopomoże nędznej.

JELENA:

Że mnie? Wypraszam sobie.

Tyś, Alfonzie, nędznik.

Dać się przyłapać przez ręcznik!

ALFONZY:

Ejże, daruj te twe fobie.

Wiadomym jest czyja to wina,

że gonią nas jak kunę,

że nas los trafił pierunem,

że wreszcie pan, hrabina

zrobili z życia burdel!

JELENA:

Cii, słyszysz? Kroki!

Umykajmy w mroki.

ALFONZY:

Hę! Jeszcze czego! Murder

- pomyślą. Rajstopy leżą.

Zobaczą, nie ujrzą cię - wniosek:

„Martwa Jelena, ubił ją kmiotek!”

Nie znają mnie - uwierzą.

• • •

A po co je wzięłaś?

JELENA:

A po co masz spodnie?

Głupiś, jeśli sądzisz, że gołe nogi to modnie!

ALFONZY:

Wzięłaś, okazji brak, nie ubrałaś.

I leżą samotnie i grożą mi klęską!

JELENA:

Głupiś, kochany, paranoja

cię zżera - klęska twoja to moja.

Czas umyka - let’s go!

ALFONZY:

Jedno to racja - zaraz tu będą.

Bóg z rajstopami!

Niech je pobodą dziobami,

na złość tym mendom!

Fragment Drugi

EROS:

Ach, piękne tu brzozy i piękna wiosna!

A jaka miłość? Cudowna, walcząca.

Para kochanków umyka, umyka

i Eros świadkiem!

APATE:

Piękna, Erosie, ta miłość dla węża…

Patrzę, spijam ów nektar jadowity.

Zdrada bacznym swoim okiem dogląda…

Cudowni ludzie!

TEMIDA:

I ja spoglądam, czuwam, nasłuchuję.

Wyrok wnet się objawi - owi ludzie…

Niech Zeus łaskawy będzie dla grzesznych.

Słabi, pochopni…

Fragment trzeci

FIFONŻ:

…I Boże łaskaw!

ORIANA:

Wzywałeś Fifonżu?

FIFONŻ:

Ty nie na Mazowszu?

Komendancie! karku nadstaw!

KOMENDANT:

Czekajże, Stefaniuk…

To jak to w końcu?

Żona umknęła gońcu?

FIFONŻ:

A niech go! Ten tłuk…!

Nie, nie tak to szło

Sama uciekła, a raczej zdradziła.

Kochanka miała, oczy mydliła,

ale niedługo - dziś poznałem drugie dno.

KOMENDANT:

I mówi pan, że blisko?

ORIANA:

Kochany, rajtuzy!

FIFONŻ:

O tak, to jej - meduzy!

Uwaga! Ślisko!

BŁAZEN JAREK:

Pan nie zna zawodu.

Jarek błazen - do usług.

Pusto w głowie - puk, puk.

Potrzeba dowodu?

FIFONŻ:

Z choinki się urwał…

Komendancie! Przeszukaj!

Błaźnie - odpowiadaj, nie dukaj.

Jeśli trzeba - użyć pał!

BŁAZEN JAREK:

Ja po twej stronie, panie.

Żadnej Jeleny tu nie ma.

ORIANA:

A kto jest Jelena?

FIFONŻ:

Żona! On wie - wiedziałem!

Mówże błaźnie, mów wszystko!

KOMENDANT:

Mówże! Widziałeś ich!

Nie milcz, nie bądź mnich.

BŁAZEN JAREK:

Słyszałem, byłem blisko.

Gdzie pomknęli? Nie ma sprawa.

Jeśli wszystko - w pas się kłaniam.

FIFONŻ:

Na nic - po co za pyłem poganiam?

Oriano - chodźmy. Jelena - przeklęta mara.