Głęboko w lesie

- No dobra.

Lena zaczęła opowiadać. Mówiła długimi, spójnymi zdaniami, zatrzymując się od czasu do czasu, żeby się dobrze zastanowić nad dobraniem odpowiednich słów. Gdy skończyła, poprosiła:

- Przemyśl wszystko, a potem powiedz mi, co o tym sądzisz.

Jasiek wstał i podszedł do dachowego okna. Lena powiodła za nim wzrokiem, obserwując jego sylwetkę. W końcu zwrócił się do niej.

- No więc... pod względem czysto technicznym to jest możliwe. Strzał mógł zostać oddany tak, jak to opisała Maja. W każdym razie na podstawie dotychczasowych ustaleń.

Skinęła ze zrozumieniem głową.

- Powiedzmy, że bardziej interesuje mnie aspekt psychologiczny. Motywacja dziewczyny i ta cała jej wyprawa. Czy nic cię w tym nie dziwi?

- Owszem... skoro była taka pewna, że to Stefan zabił jej brata, mogła nam po prostu o tym powiedzieć, prawda?

- Tak.

- Nie zrobiła tego, bo...?

- Bo nie chciała, żeby rodzice dowiedzieli się o jej bliższej znajomości z nieciekawymi kumplami Bartka. Twierdzi, że zawsze była dla nich grzeczną dziewczynką.

Jasiek pokiwał głową na boki, nie do końca przekonany tą argumentacją.

- Grzeczna, czy niegrzeczna, w ogóle nie postrzegam jej w tych kategoriach. I nie bardzo pasuje mi ta jej eskapada. Chciała się w pojedynkę skonfrontować z zabójcą? Sama, głęboko w lesie?

- Pokazała mi SMS-y.

- Tak, ale...

- Spójrzmy więc na to z innej strony. Co tu się tak naprawdę mogło zdarzyć, jeżeli na moment pominiemy wyjaśnienia dziewczyny?