Granice wytrzymałości - Epizod IV - KAMIKAZE

Oddaję w Wasze ręce CZWARTY i chyba już ostatni z serii krótkich epizodów, których genezy należy upatrywać

w głębokiej frustracji i bezsilności. Nie jest to bynajmniej frustracja samego autora -

on zdołał się szczęśliwie na nią uodpornić. Jest to raczej próba uchwycenia pewnych zachowań i reakcji człowieka wrażliwego, uwikłanego w rzeczywistość zdominowaną przez drapieżniki jego gatunku. Jednym słowem autor spróbuje wejść w różne role by sprawdzić co by mógł uczynić, gdyby nie nabył wspomnianej wcześniej odporności.

Z góry przepraszam za wulgaryzmy i brutalne opisy. Wydaje się, że wobec telewizyjnej codzienności będą wydawać się pisane niczym elementarz pierwszoklasisty.

Pozdrawiam serdecznie tych nielicznych, którzy wytrwają do końca. Zapewne gdzieś pod podszewką obojętności kryją się w nich demony, jakich doświadczą bohaterowie tych krótkich opowieści.

*

Lipcowy ranek, godzina 8:42.

Jaśniejący horyzont, zapach wilgotnej ziemi i przyjemny chłód. Rolnik otwiera wrota obory i stado krów posłusznie zmierza do pastwiska. Rolnik słyszy warkot silnika i patrzy w górę. Po chwili, znad lasu nadlatuje mała awionetka. Leci nisko, zdaje się, że zaraz zahaczy o czubki sosen. Leci jakoś niepewnie ale konsekwentnie utrzymuje stały pułap. Przeleciała. Warkot z wolna zamienia się w ciszę.

Ten sam dzień, godzina 9:15.

Ostatnie piętro jednego z obskurnych wieżowców stolicy. Na balkon wychodzi dwudziestoletnia anielica o białej skórze przydymianej kłębkami z papierosa. Owinięta ręcznikiem patrzy w dal. W głębi mieszkania jej zmęczony partner dogorywa w łóżku po miłosnej nocy.

Z oddali nadciąga warkot silnika. Na wysokości balkonu, niedaleko budynku przelatuje ta sama, mała awionetka. Pilot macha do anielicy - uśmiechają się do siebie.

W samolociku jest ciasno. Pilot to starszy człowiek o siwym, kilkudniowym zaroście i pokaźnej tuszy. Na piersi ma zawieszoną metalową, prostokątną puszkę. Za nim, na jedynym miejscu dla pasażera, leży duży, ciężki pakunek.

Milczące dotąd radio, odzywa się niespodziewanie poranną audycja informacyjną.

"...trwa głosowanie nad wotum nieufności dla rządu...wszyscy posłowie w ławach...najlepsza frekwencja od dwóch lat..."

Pięknie.

W metalowej napierśnej puszce list.

"Nazywałem się Tadeusz Malczyk. Pochodziłem z Dobrzyna. Miałem 68 lat. Miałem was dość. Dlatego to zrobiłem".

Kropka.

W kawiarni niedaleko sejmu młode małżeństwo je lody z dziećmi.

"Mama!Samolot!"

"Tak. Samolot. Taki mały samolot nazywa się awionetką". Tata jest zadowolony, że znów mógł czegoś nauczyć swoje dzieci.

Na tylnym siedzeniu samolotu wieje grozą. Kilka sekund temu pilot uruchomił opadającą iglicę zapalnika.

Strażnik sejmowy patrzy w górę.

"Jezu". To jego pierwsza myśl.

"Kurwa!". To jego druga - ostatnia.

Pilot ściąga wolant i pikuje pod kątem. Krzyczy, ale tylko on słyszy swój krzyk w małej, szczelnej kabince.

"Tak was nienawidzę! Nic nie zrobiliście dla tego kraju! I już nic więcej nie zrobicie!"