IN MEMORIAM

Ile drzwi zostawiłeś otwartych?...

Ile rozmów niedokończonych?...

Tysiąc myśli z żalu rozdartych…

Łez wypłakanych miliony…

 

Jeszcze kawy łyk niedopity

na filiżanki dnie zostawiony

i Twój zapach w powietrzu ukryty,

ostatnim oddechem niesiony…

 

Wciąż wibruje Twój głos pośród ciszy,

jeszcze słychać Twe kroki w oddali…

Twoich śladów nic nie uciszy,

w życiu tych, co bez Ciebie zostali…

 

Niebo dzisiaj posępne i zimne,

krople deszczu niczym kamienie.

Słońce znowu wstało dziś inne,

jakby nagle zgasły promienie…

 

Czas zatrzymał wszystkie zegary,

każe z pustką po Tobie się zmierzyć.

Każdy dzień pełen smutku bez miary,

ciągle trudno w tę pustkę uwierzyć…

 

Zatem… drzwi wciąż otwarte przez Ciebie

i rozmowy niedokończone

zostaw nam. Ty zaś w swym niebie

przejdź w spokoju na tamtą stronę

Średnia ocena: 4.2  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (11)

  • il cuore 4 miesiące temu
    trzeci wers w kończącej strofie nieco zaburza sylabicznie rytmikę;

    zostaw nam, Ty zaś w swoim niebie
    przejdź w spokoju na tamtą stronę

    byłoby zgrabniej ale to jest bardzo osobisty wiersz, więc...
    cul8r
  • Kinka 4 miesiące temu
    Il cuore, zmieniłam, ale coś mi ta zmiana nie pasuje więc zostaje "po staremu"; może zamiast przecinka w tym wersie powinna być kropka? Wywoła ona konieczność zatrzymania i przerwa w płynności czytania wyrówna rytmikę?
  • il cuore 4 miesiące temu
    To może mieć sens, zwłaszcza przy twoim tradycyjnym stylu pisania. Kiedyś także pisałem w ten sposób a obecnie staram się w ogóle bez interpunkcji.
    A tutaj;
    /Jeszcze kawy łyk niedopity
    na filiżance dnie zostawiony/
    np.
    na filiżanki dnie zostawiony
  • Kinka 4 miesiące temu
    il cuore - racja, poprawiłam filiżankę, dziękuję
  • Szpilka 4 miesiące temu
    Skoro autorce nie chce się odpowiedzieć na komentarz, to nie będę zamieszczać.

    Za dużo rymów gramatycznych i zaimka osobowego, warto popracować nad warsztatem, ale to już jak autorka sobie chce.
  • Kinka 4 miesiące temu
    Szpilka, nie do końca rozumiem na jaki komentarz nie chce mi się odpowiedzieć. Domyślam się że Twój, ale czy na wszystkie komentarze muszę odpowiadać? Wszystkie czytam i za wszystkie dziękuję. Nawet za te, które nic konstruktywnego nie wnoszą.
  • Nuria 4 miesiące temu
    Zdecydowanie za dużo zaimków osobowych, tylko spójrz na jedną zwrotkę:

    "Wciąż wibruje Twój głos pośród ciszy,

    jeszcze słychać Twe kroki w oddali…

    Twoich śladów nic nie uciszy,

    w życiu tych, co bez Ciebie zostali…"

    Rymy bym jeszcze przebolała, ale ten wysyp "Twój, Twe, Twoich, Ciebie itp" jest nie do przyjęcia.

    Pozdrawiam.
    Nie oceniam.
  • Kinka 4 miesiące temu
    Ilość zaimków osobowych jest zamierzona i ma na celu spersonalizowanie odczuć i emocji towarzyszących nagłej stracie; nie wyrzucam z siebie żalu po stracie lecz kieruje ten żal bezpośrednio do osoby której nie ma; ale dziękuję za opinię
  • Szpilka 4 miesiące temu
    Kinka

    Wyglądają brzydko, dziś nie piszemy jak Mickiewicz w inwokacji:

    Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie.
    Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
    Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
    Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

    Język polski to nie angielski, gdzie koniugacja jest szczątkowa i stąd zaimki osobowe są konieczne, w polskim mamy końcówki fleksyjne, czyli po skoniugowanym czasowniku wiadomo, która to osoba.

    Wciąż wibruje Twój głos pośród ciszy,
    jeszcze słychać Twe kroki w oddali…
    Twoich śladów nic nie uciszy,
    w życiu tych, co bez Ciebie zostali…

    W trzecim wersie sylaby brakuje, w trzech pozostałych masz 10 ze średniówką po piątej sylabie.
    Średniówka nierówna, raz po piątej sylabie, raz po siódmej w pierwszej strofie, trzeba to wyrównać.

    Śladów się raczej nie ucisza, ślady się zaciera.
  • Kinka 4 miesiące temu
    Szpilka dziękuję za komentarz
  • Szpilka 4 miesiące temu
    Kinka

    Zawsze chętnie, gdy widzę rokujące 'pióro' ( • ᴗ - )

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania