...

Jak papierowe statki po kałużach ulic

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 20

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (87)

  • Violet 24.08.2017
    Jestem pod wrażeniem. Pierwsze zwrotki i miałam wrażenie... może inaczej - poczułam klimat Autobiografii. No... dobre...
    Ech, szkoda gadać... 5
    Pozdrawiam.
  • Canulas 24.08.2017
    Dziękuję Ci bardzo. Wczoraj pisząc, płynąłem. Dziś nie.
    Odczucie lekkości lub jej braku, to u mnie jak "może być" i "nie do przyjęcia", więc zakładam, że nie będzie szału.
    Nie mniej, dziękuję Violet.
  • Violet 24.08.2017
    Canulas ja popłynęłam na fali Twych słów. Czasami, swiadomie lub nie, poruszy się jakąś strunę emocji lub wspomnienia, bez udziału rymów, płynności, z "szałem" lub bez, i to jest to, czego szukamy w tekstach takich jak ten.
  • Canulas 25.08.2017
    Violet dziękuję (znów), ale patrz moją wypowiedź wyżej.
    Wy umiecie pisać ot tak. Obudzicie się i jazda.
    Ja muszę mieć huragan, że tak powiem, wiatr mi musi szarpać szyję. Teraz wiał, ale nie szarpał, więc mam obawy.
    Nie boję się tylko wtedy, kiedy siada automatyzm, ale to nieczęsto.
    Dziękuję (a z czwarty już raz) a co.
  • Violet 25.08.2017
    Canulas rozumiem Cię. Skąd wiesz jak piszemy?Są chwile, kiedy jest huragan i piszę, piszę i niewiele wychodzi, okazuje się że maleńki zefirek był przypływem weny. Najśmieszniejsze jest to że nam się wydaje, że coś jest do dupy i masz ochotę to przekreślić, a doceni ktoś inny, kto patrzy na Twój twór chłodnym spojrzeniem, bo niema tyle myśli i wątpliwości w głowie co Ty. I nie dziękuj, tym razem ja Ci podziękuję za parę zajebistych wersów. Dopóki masz wątpliwości, dopóty jesteś dobrym autorem.
  • Canulas 25.08.2017
    Violet no ok. To nie dziękuję.
    Se pomyślę nad tym.
  • betti 24.08.2017
    Tu już poleciałeś w prozę poetycką... inny zapis i będzie ok.
  • Canulas 24.08.2017
    Zapewne. Telefon zaburza mi zapis, przenosi slowa.
    Jestem otwarty na sugestie, choć nie wiem czy się dziś do nich należycie odniosę, bo kapkę mi się świadomość odsuwa.
    Ps. Jak już jesteś, to wiedz, że za namową Twoją i Little B. zrezygnowałem z tamtego wulgaryzmu.
    Przemyslalem i...
  • betti 24.08.2017
    Widziałam i muszę Ciebie pochwalić, bo bardzo ładnie zmieniłeś. Zupełnie inaczej się czyta.
    Tutaj też zmień zapis, będzie z korzyścią dla dobrego tekstu.
    Pozdrawiam.
  • Canulas 24.08.2017
    obsuwa*
  • Canulas 24.08.2017
    Jutro możliwe, że usiądę. Dzięki.
  • Pasja 25.08.2017
    Dałeś mi rejs po zakamarkach ulic jednokierunkowych pełnych dziurawych rynien tworzących kałuże. Po których dzieci kwiaty w kolorowych koszulach i w tenisówkach białych od pasty miętowej do zębów, biegaliśmy do barów mlecznych na kawę zbożową z mlekiem. A świeca zawsze jest dla nas plastrem na sumienie. Człowieku poruszyłeś moje trzewia.
  • Canulas 25.08.2017
    Ktoś tam wyżej stwierdził, że to chyba dobrze.
    Więc, kurde, chyba dobrze.
    Dzięki bardzo.
  • KarolaKorman 25.08.2017
    Wspomnienia beztroskiej przeszłości zawsze są cudne :)
  • Canulas 25.08.2017
    Dzięki K.K ale czy się zgadzam? I tak i nie
  • Niemampojecia96 25.08.2017
    Czytam to trzeci juz raz, napisalam obszerny komentarz I gdy czekalam na dodanie - stracilam zasieg.

    Dawno.zaden tekst tak mnie nie ruszyl I nie sa to puste slowa, slowa wydmuszki, ja raczej jestem tu szczera, rzeczy niewarte omijam, ani nie klamie ani sie nie pastwie.

    Canulas, Ty perelko w moim ulubionym odcieniu.


    "Chciałem, by naszymi imionami, zwali huragany.
    Potem nadjechał pociąg."

    Ten fragment wycisnal mi slonawa wode z oczu, teraz zlizuje ja z warg I ma przyjemny smak ukontentowania Sztuką.

    Wiesz, ostatnio czesto mysle o sobie z przeszlosci, tak mi zal, ze stwardniala mi skora, ze tamtej dziewczynki juz nie ma, ze sie zmienila, bo okolicznosci.. z tego tekstu przebijaja moje mysli.
    Jak to, jak to. Az przebiegnie mnie dreszcz jeszcze, chyba nie z zimna.

    Gdybym I ja mogla wspomnienia odkopac, z.ich wyrazistoscia. Wspomnienia, nie ich skamieliny.

    Ten tekst jest mi tak rozdzierajaco bliski. Ladniej ubiera w slowa to, czego nie umialabym
    I nie chcialabym nikomu, bo nie mam komu, powiedziec. Gdyby zostaly mi trzy minuty zycia, to nawet bym...

    Tak bardzo Ci dziekuje, tak bardzo widze siebie.
    Przeczytam czwarty raz, niejeden jeszcze po czwartym.

    Uwielbiam to.
  • Canulas 25.08.2017
    Dziękuję NMP. Nie jest to tekst, którego jestem pewien. Wątpliwości rozsianem w komentarzach. Dlatego dziękuję.
    Elementy retrospekcje powodowały, że pisząc "nie płynąłem".
    Upior stojący w kącie tym razem nie dyktował. Stąd obawy.
    Jednak po jednym trafieniu spełnił swoją rolę. Ty (odbiorem) możliwe że najbardziej, ale sądząc po komentarzach (nie tylko Ty) uratowaliscie ten zlepek myśli.
    Nadaliście mu sens.
    Więc już się nie boję.
    Mogę wystawić fucka w kierunku winkla pokoju, mówiąc do diabła: I co?
    Podoba mi się jego niepokój. Moment zdania sobie przez niego sprawę, że już nie jest niezbędny...
  • Canulas 25.08.2017
    rwtrospekcyjne*
  • Adam T 25.08.2017
    Ja prdl! Po raz poerwszy tak napisałem po przeczytaniu tu wiersza. Czytam sobie wierszyki na różnych portalch (tu czytam może czterech autorów), to już nie na poziomie stąd. W Twoim wierszu jest tyle kapitalnych myśli, kapitalnie pokazanych, tu jest kipiel, rozumiesz? I wszystko takie niewymuszone. To nie jest jedna, smuuuta, rozwleczona na 120 wersów bez interpunckji. Rzuć to gdzieś jeszcze, szkoda żeby tutaj zdechło ;)
    Pozdrawiam.
  • Canulas 25.08.2017
    Dzięki, ale tekst już trafił, gdzie miał trafić.
    Fajnie, że tak podchodzisz. Odbiór emocjonalny, to chyba kwintesencja odbioru, przynajmniej tak mi się wydaje.
    Pozdrawiam.
  • Adam T 25.08.2017
    Canulas, ok)))) Nie mam pytań.
  • Alijar 25.08.2017
    Przeczytałam dopiero po Was, więc co mogę dodać, gdy wyraziliście już i moje odczucia. Tylko refleksja natury technicznej: pochopnie dajemy każdemu tekstowi, który się zwyczajnie podoba pięć gwiazdek, a potem nie ma jak wyróżnić tekstu, który jak ten "nad poziomy wylata"
  • Canulas 25.08.2017
    Niedawno wspominałem, żeby skala była do dziesięciu lub, żeby można było (np. raz na miesiąc) coś dodatkowo przyznać.
    Oczywiście nie pod swoim kątem, ale jednak.
    Dzięki za wizytę
  • Freya 25.08.2017
    Ciekawy tekst; żeby go właściwie odebrać trzeba mieć jakiś bagaż doświadczeń i teges. Niewątpliwie posiadasz takowy. Odnośnie Kinga (bo widzę że kręci cię taka tematyka), to zakładam iż większość swoich pomysłów zaczerpnął z osobistych fiksacji, które osiągnął śmigając do egzystencjalnego dna. W światku literackim i nie tylko, jest wiele (bo już, kierwa, nie chcę radykalnie uogólniać) postaci z taką przeszłością i co ciekawe, to właśnie one pozostawiają po sobie najbardziej "charyzmatyczne" odciski stóp - tup tup tup. Pozdrowionka. :)
  • Canulas 25.08.2017
    I Tobie również. (Jezu, staje się już pieprzonym specjalistą od tego, to niepokojące) dziękuję. Zdaję mi się, że jesteś u mnie (przynajmniej komentarzowo) pierwszy raz, więc tym bardziej.
  • RubyCrystal 25.08.2017
    Noszę się od wczoraj, by coś tu napisać, a każde pochlebne słowo wydaje mi się błahe. Ciężko jest poruszyć moje skute żelaznym pancerzem serce, ale Tobie udało się się to zrobić. Wyryłeś na nim swój pseudonim, który pozostanie tam na długo, a mi nic więcej nie pozostaje, jak pochylić czoła nad sztuką, którą nas uraczyłeś. Jeśli kiedykolwiek miałam sposobność nazywać tu kogoś Wielkim, Ty wpisałeś się na tę listę dużymi literami.
  • Canulas 25.08.2017
    Ej no, RubyC. bez przesady, kurde. Bo trochę aż dziwnie ;)
  • RubyCrystal 25.08.2017
    To wiesz, jak ja się czułam, jak dostałam "Dyplom" XD

    Canu, ja nie jestem miłośnikiem poezji. Może jestem nieczuła, a przede wszystkim się nie znam. Ten tekst ruszył mnie niesamowicie i w tej kwestii zarzucać mi przesady nie możesz ;) Wracaj do Rury, a nie mnie rozmięczasz. Nie lubię się rozmiękczać ._.
  • Canulas 25.08.2017
    Tak też pewnie będzie. Podziękował
  • Anonim 25.08.2017
    No świetnie oddałeś to co już minione, ale cały czas żywe w pamięci. Potem ubrane w słowa nadal żyje...cóż za ironia czasu. Gratuluję naprawdę dobrego tekstu ! :-)
  • Canulas 25.08.2017
    Kurde, wygląda na to, że czym więcej wątpliwości, tym tekst się bardziej broni.
    Dzięki
  • Pan Buczybór 25.08.2017
    Poprostu ŁAŁ. Także, piękne wspomnienia przywalałeś, w pięknej formie w dodatku. Jakbym miał chęci, siły to bym napisał więcej, ale brak tego, więc ponownie ŁAŁ i
    Pozdro, i gratki.
  • Canulas 25.08.2017
    Pozdro i dzięki Panie B.B.
  • Drżączka 25.08.2017
    Pod koniec trochę mniej, ale kurde, jak to czytam, to w głowie mam muzykę .-.
  • Canulas 25.08.2017
    Pod koniec nie, to też próbowałem. Pod koniec są za długie ciągi myśli pod spiew
  • Canulas 25.08.2017
    bo*
  • Niemampojecia96 26.08.2017
    Boze. Znow tu jestem, o prawie trzeciej nad ranem. Probowalam zobaczyc te aplikacje, gdzie niby moznaby z Toba porozmawiac, ale jakies problemy techniczne.

    Moze kiedys dasz mi maila.
    Pisz, bo nikt mnie nie rozumie tak. O trzeciej prawie.
  • Okropny 26.08.2017
    Canulas juz Ci podal maila, yo
  • Jack 01.09.2017
    "Gdyby mi zostały trzy minuty życia, to bym nawet nie wstał." Poprostu brak komentarza. Nic dodać, nic ująć!
  • Niemampojecia96 25.10.2017
    Za kazdym razem przestrzela mi to serce.
  • Canulas 25.10.2017
    A mnie zaczyna znów wyginać w te mańkę, więc może znów cos się stanie.
    Dziękuję. Powroty są fajne.
  • Okropny 25.10.2017
    Ok, to i czas na mnie. Interpretacyjny trylobit.

    Po prvé: Wspomnienia z dzieciństwa, dobre czy niedobre, są jak gówno podczas srania: Możesz się zżymać do woli, myśleć o czymś innym i psikać, otwierać okno, drzwi i, i... I chuj, bo i tak każdego dnia poniekąd musisz się z tym zmierzyć. Czasem śmierdzi, czasem nie, czasem wyskoczy z ciebie lekko i płynnie, a czasem nie chce wyjść i koniec.

    Po druhé: Im lepszą znajdziesz technikę, tym lepiej będzie wychodzić. Nie gówno tym razem, man.

    Kurwa, miałem mądrzejszą myśl, ale gdzieś się
    Przy drugim czytaniu wiersza straciła
    To inaczej, następnym razem. Sorry, man
  • Canulas 25.10.2017
    Spoko. U mnie teksty tego typu, to dodatek. Nie są planowane. Nie są udawane. Nie ma przy nich kombinowania.
    Po prostu, nadchodzi czas i coś takiego wpada, ale to są moje zapasowe rękawiczki.
    Tylko na deszcz
  • Canulas 25.10.2017
    Lubię wszelkie alegorie, opierające się o fekalia i szeroko pojęty proces wydalniczy. Wstrzeliłeś się
  • Okropny 25.10.2017
    Jestem imperatorem dupy, bojownikiem odbytnicy, a nuncjusz jest szarą eminencją defekacji i rycerzem kupy, to musisz wiedzieć.
  • Canulas 25.10.2017
    Nuncjusz faktycznie przewinął mi się, jeśli o tą tematykę chodzi. Szanuję. Bliska mi branża.
    W sensie - z zamiłowania.
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    Wracam do tego tekstu kolejny raz.
    Wciąż rozbryzguje mózg, tak tego człowieka w pierwszej scenie Mindhunter.
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    *tak jak
  • Ozar 14.11.2017
    Dobry tekst. Przypomniał mi dzieciństwo i już za to 5 się należy. A początek rzeczywiście przypomina teksty Perfectu z najlepszych lat. Ale to już inny świat i jak mówią nasi sąsiedzi "To se ne wrati", a szkoda...
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    Perfect może possać fiuta temu tekstowi (za przeproszeniem).
  • Ozar 14.11.2017
    Hm... odważna teza.
  • Canulas 14.11.2017
    Też bym do niektórych tekstów wrócił, gdyby usunięte nie zostały.
    Dziękuję za wizyty wszystkim.
    Niespodziewana, ale miła ekshumacja.
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    Może to moja wybujała wyobraźnia, ale: jeśli pijesz do Deformacji, to...po pierwsze tekst ten wydał mi się niewiele wart. Po drugie mam dylematy osobiste w związku z nim. Po trzecie, oddaję ten tekst mnóstwo siebie. Myślę, że one wrócą. Poprawione, skończone. Potrzebuję czasu. Nie mogę teraz z różnych powodów ich skończyć. Przez ostatnich wiele dni niepiętrzenie kilku okoliczności i mój nieciekawy stan sprawiły, że zwątpiłam w to, że jeszcze..kiedykolwiek będę w stanie pisać. Potrzebuję bodźców, bazę robię z własnego życia. Ale moje życie jest nie tylko moje, ten tekst ciąży mi a ''jesteśmy dopiero w połowie drogi'', jak uznała Lilith. Ale bodźce wróciły. Znów mogę pisać. Mam wątpliwości co do żałosnej jakości tego autopastiszu. Myślę, że dam radę tekst ten skorygować. Skończyć. I wrzucić całość. Mnie też na tym zależy. Bardzo. Ale ciężko go pisać i wstecz, i w tył. Najważniejsze, że znów wiem jak go pisać. Jeśli (ale dam, muszę dać) jeśli jednak nie dam rady skończyć go z przyczyn osobistych - wyślę Tobie go w obecnym kształcie na maila, bo wiem i pamiętam, jak i czuję się niedowierzająco ukontentowana, że chciałeś mieć go w bardziej ekstremalnych okolicznościach i wtedy czytać.

    Myślę jednak, że go ukończę. I podam w całości.

    Potrzebuję czasu. I siły.

    (jeśli zaś nie pijesz do Deformacji, to zrobiłam z siebie idiotkę xd).
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    One nie dadzą mi spokoju. Ale nie pisze się siebie w miesiąc. Czas. I nie mam Maxa Broda*.
  • Canulas 14.11.2017
    Niemampojecia96 nie piję do deformacji, bo zobaczyłem że nie ma 20 min temu. Piję ogólnie, w oparciu o taki tekst, co skasowalas kiedyś. O Berlinie między innymi był.
    Deformacje można pod to podpiąć, ale jeśli mają wrócić, to nie ma tematu.
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    Canulas, czyli pół-idiotkę. Deformacje mają wrócić, tylko czas, ułożenie sobie tego i owego w głowie...

    To erotico w Berlinie mam w jakimś zeszycie. To był mój debiut eroitico i hmm, znowu wątpliwości w jego jakość (nie znam się na pisaniu erotico).

    Zaczynam jednakże w ramach od wycieńczających mnie Deformacji kombinować też z tekstami o zabarwieniu ertotico-zmyslowym, więc może powstanie kilka rzeczy tego rodzaju, tamten Berlin znajdę w zeszycie, przypomnę sobie szkielet, który był zalążkiem do historii w - i moźe też wróci. Twoje życzenie jest wystarczającym powodem. Tylko potrzebuję czasu obecnie.
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    a Ty piszże wiersze, bo trmbling hands mam do nich. Pisz wiersze.
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    trembling*
  • Canulas 14.11.2017
    Pomału mnie nosi, ale nie będę wywoływał nic syntetycznie
  • Niemampojecia96 14.11.2017
    Wybacz niskość mojego intelektu, ale nie zrozumiałam powyższego zdania.
  • Nuncjusz 14.11.2017
    Bierze go na pisanie wierszy, ale na razie to tylko taki zaczyn. Nie chce pisac na siłę, czyli nie chce, żeby to było sztuczne, syntetyczne.
    W sumie popieram, nic gorszego niż syntetyczność tworzyw sztucznych :)
  • Canulas 14.11.2017
    Nuncjusz dziękuję dobry człowieku
  • Ozar 14.11.2017
    Canulas. Ja wszystkie swoje teksty, dobre, złe, nawet koszmarne zapisuje i przegrywam co jakiś czas na płytki i inne takie. Dzięki temu mam nawet notatki zapisane w zeszytach ze spotkań z ludźmi, którzy przeżyli wojnę i chcieli się sowimi wspomnieniami podzielić. Nie wiem dlaczego to spisywałem, ale teraz po ponad trzydziestu latach mogę to przeczytać, choć kartki już lekko pożółkły. Z tych wspomnień tworze krótkie opowieści dla ludzi, którzy nie do końca wiedzą jakim koszmarem był ten okres dla Polaków.
  • Canulas 14.11.2017
    Ja straciłem swe dawne teksty. W sensie, nie wszystkie, ale trochę. Dzięki za wizytę, Ozar
  • Tanaris 14.11.2017
    Opisujesz dawne czasy w tak naturalny sposób, nie ma tu nic wymuszonego. Naprawdę jestem pod wielkim wrażeniem. Jeden z lepszych teksów, jakie czytałam. Zasłużona 5.
  • Canulas 14.11.2017
    Dziękuję bardzo, Tanaris. I witam. Się ruch pod tym trupem tekstem zrobił. NMP, Ozar, dzięki za zaczyn
  • Nuncjusz 14.11.2017
    albo zacier :)
  • Ritha 14.11.2017
    Kurde, przeczytalam i ja. Przeczytalam i doszlam do wniosku, że mam mocno nie tak z dynią. Bo niby pamiętam te czasy:

    "Czy pamiętasz czasy, kiedy wyły psy?
    Michael Jackson Biały. Rocky w telewizji.
    Dom był tylko stacją. W kąt rzucony plecak.
    Zupa obowiązkiem. I teleport w świat.
    Dziś chciałbym tam wrócić." <3

    Rocky w telewizji...

    Ale! Ale one są tak odległe, jakby to nie było w tym życiu. Kumasz. I nie przez upływ czasu, tylko przez brak beztroski (może nie caly czas, ale przez zbyt dlugi czas) i pogodzenie się z tym do tego stopnia, że on (ten brak) już nawet nie uwiera. Sztuczne tworzenie sobie beztroski. Uczenie się jej. Jak nauczyć się naturalnych odruchów? Jak na siłę zrobić coś, co powinno czasem samo po prostu być... Jest takie słowo na 5 liter. Zaczyna się na R, w środku ma B, a kończy na T. Pozostałe dwie są takie same. ;)
    Kurde, poruszyles mroczne ma zakamarki już pierwszo zwrotko.

    "Chciałem, by naszymi imionami, zwali huragany." - to się akurat zdarzyc moze, teraz to różne te orkany szaleją ;)
    Btw nadaję się wyłącznie do komentowania prozy. Poezję trzeba czuć, a nawet jeśli ją mocno czuję, to i tak analizowałabym zbyt bezuczuciowo, ciachając na fragmenty, zdania i zwroty, bezczeszcząc twór jako całość. Wybacz.

    "Gdy graliśmy w wojnę, strzelając z patyków.
    Każdy przed kolejnym życiem liczył do dziesięciu." - z jednej strony ukazujesz jakie to było, kurwa, piekne. Jak kolano zdarte na żwirze, kiedy nie wyrobiłam rowerkiem na zakręcie. Miło wspomonam ten żwir, nie wiem czemu. Zdarte kolano, umorusana buzia.
    A teraz juz nikt nie liczy do 10ciu, teraz dzieciaki czekają aż się buforowanie gry skończy...
    I jeszcze jedno znaczenie - czasem szkoda, że w prawdziwym życiu nie da się policzyć do 10ciu i zacząć nowe.

    "Potem nadszedł czas, kiedy radość znajdywałem już jedynie w spaniu.
    Przykry obowiązek wstania i straszna biel światła.
    Kiedy dzień zaglądał przez dachowe okno,
    w odruchu wymiotnym przykrywałem twarz.
    Komiksowe wilkołaki wyją do księżyca.
    Te inne. Prawdziwe. Jedynie do słońca." - każdy ma swój własny, prywatny... pustostan

    "King kiedyś napisał, że człowiekowi najtrudniej jest oszukać siebie o trzeciej nad ranem" - mam schiz czytania wywiadów z zacnymi pisarzami, nawet jeśli nie przekopuję się przez ich dzieła, ale wiem, że są mistrzami. King ponoć boi się zasypiać w ciemności ;) Zapewne boi się wielu rzeczy, dlatego wyrzuca to w slowach.

    No, tyle. Piękny wiersz. Lubię grzebanie w sobie, w dyni, głęboko i bez jeńców. :)
  • Ritha 14.11.2017
    Kurwa to miał byc krótki komentarz!
    Dopiero jak dodalam, zczailam, że nie wyszlo ^^
  • Canulas 14.11.2017
    Dziś chyba dzień trupa, bo każdy to odgrzebuje. Cieszy mnie to. Masz rację. Nawet dużą. Trzeba to czuć. Mieć na to stan. Ja się czasem tak topię albo podtapiam.
    Pięknie dziękuję za wizytę.
  • Adam T 14.11.2017
    No, kurde, i ja chciałem coś napisać, a tu przewijam komentarze i widzę mój ryj zakazany. No i ok, byłem tu.
    Ale przynajmniej pozdrowię.
    Pozdrawiam ;))
  • Canulas 14.11.2017
    A to i ja pozdrawiam, Pana Prezesa :)
  • imerej 08.03.2018
    Subtelny, ciekawy, płynący. Jak dla mnie 5.
  • Canulas 08.03.2018
    Dzięki za odgrzebanie, imerej
  • Po przeczytaniu Twojego najnowszego TW ogarnęła mnie nagła panika, że kiedyś wszystko zabierzesz, a za wcześnie, bo gdy ja jeszcze będę. Zaczęłam se więc kopiować w panice moje ulubione Twoje teksty w folder, i czytając ten, kolejny raz - to samo.
    Wciąż tak bardzo, bardzo.
  • Canulas 29.03.2018
    Bierz, co tylko potrzebujesz, Emi.
  • Margerita 01.05.2018
    Druga zwrotka mi się najbardziej podoba wyobraziłam sobie tą scenę, ale cały wiersz jest super. pięć
  • Canulas 01.05.2018
    Dziękuję Margeritito
  • Margerita 01.05.2018
    A czy ja też mogę sobie kilka ulubionych twoich tekstów skopiować, bo ten jest na pierwszej liście
  • Canulas 01.05.2018
    Margerita, jeśli na własny użytek, to spox
  • Margerita 01.05.2018
    Canulas
    Oczywiście, że na własny na pewno wezmę Bajka a zresztą zobaczę
  • I znów tu wracam.
    I nie wiem, czy jest mi coś bliższego tu.
    Mój ukochany Twój wiersz.
    Moje mistrzostwo.
  • Canulas 14.10.2018
    Dziękuję Ci pięknie. Fajnie, że nie blednie, bo dla mnie troszkę blednie. Ząb czasu jest w tym przypadku ostry.
  • jolka_ka 06.11.2018
    "Gdy graliśmy w wojnę, strzelając z patyków.

    Każdy przed kolejnym życiem liczył do dziesięciu." – Ehh ;)


    "Zszywaliśmy kieszenie swoich własnych kurtek,

    żeby mieć odwagę trzymać się za ręce.

    Byliśmy jak radia, mając tylko głosy.

    Chciałem, by naszymi imionami, zwali huragany.

    Potem nadjechał pociąg." – Ten cały fragment dla mnie mocno emocjonalny, chociaż emocje nie krzyczą, są takie stonowane, a jednocześnie gdzieś tam wiercą dziurę w brzuchu.

    Wierszem bym tego nie nazwała, ale że na wierszach znam się jak... wcale, to moja opinia nic nie wnosi. Ładna taka nostalgia, wspomnienia. Szkoda, że nie da się wrócić ;)
  • Canulas 06.11.2018
    Wierszem byś nie nazwała i słusznie. Figuruje wszak jako "różne". Ot, takie tam.
    Dziękuję za niespodziewaną wizytę.
  • sensol 05.03.2019
    świetne. o przemijaniu i chęci powrotu do utraconego zawsze się dobrze czyta. ale trudno napisać bez banału. Tobie się udało. obrazy z wiersza kondensują się we mnie. wywleczone moje myśli również tu są.
  • Canulas 05.03.2019
    O proszę. No co ja mam powiedzieć?
    Może nie będę się mądrzył. Dzięki za wizytę.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania