Jestem Twoją Różą (Rozdział II)

Leonardo odszedł ode mnie, gdy miałam 19 lat, pozostawiając mnie na pastwę mojej wewnętrznej pustki i żalu.

- Jestem Twoją Różą? - zapytałam w pewnej chwili, Leonarda.

- Oczywiście. Jesteś moją pierwszą i ostatnią - odpowiedział z uśmiechem, Leonardo.

Nic nie wskazywało na to, byśmy się rozstali, lecz z czasem okazało się być inaczej...

Nikt poza Leonardem nie pojawił się więcej w moim życiu, lecz czy dalej cierpię z tego powodu?

Otóż, nie. Nauczyłam się cieszyć swoim własnym towarzystwem, delektując się każdą chwilą w samotności.

Z moich myśli o przeszłości, przywrócił mnie do życia syk na patelni.

- O, nie - pomyślałam, przewracając pyszności na drugą stronę, a w tle sączyła się muzyka Lany Del Rey.

Nic, przynajmniej do czasu, nie burzyło mojej spokojnej egzystencji.