Katarzyna

O, Katarzyno, jak gwiazda jasna na niebie nocy,

Twoje imię unosi się, jak melodia na wietrze wędrowny.

W podróży do Tokio, gdzie słońce wstaje na krańcu świata,

Twoja dusza rozkwitała, jak kwiat w ogrodzie, jak światło rannego wschodu.

Twoje oczy, jak jezioro spokojne w japońskim ogrodzie,

W nich odzwierciedlała się miłość, jak w lustrze czystej wody.

Twoje kroki, jak taniec motylka na płatkach kwiatów,

Wędrowałaś, jak poezja, wśród zakątków dalekich i tajemniczych.

Twoja uśmiechnięta twarz, jak promyk słońca na ziemi,

Rozświetlała serca, jak blask latarni morskiej w nocnym mroku.

Miłość nasza, jak ptak w niebie swobodnie latający,

Niesiona wiatrem uczuć, jak szelest skrzydeł nad oceanem.

Zaklęci w miłości, jak sny o Tokio w objęciach,

Twoje imię na moich ustach, jak modlitwa w ręce składana.

Teraz, gdy zegar życia wstrzymał czas,

Twoja obecność w sercu, jak zawsze, zawsze tam.

O, Katarzyno, jak kwiat w ogrodzie nieśmiertelnym,

Twoja miłość, jak melodia, w moim sercu echem nieskończonym.

Do Tokio, gdzie słońce świeci na zawsze,

Twoja dusza w podróży, jak kwiat wierny, w sercu mego świata tkwi.