Każdy wierzy.

Każdy wierzy, że na końcu tęczy ukryty jest skarb.

Ale kto go znalazł?

Ale kto był tam?

Gdzie niebo buduje między sobą a ziemią most.

Po którym stąpać dane jest nielicznym.

Do którego dojść dane nie jest wszystkim.

Bo w dzisiejszym świecie!

Nikt nie patrzy sercem.

Nikt nie potrafi życiem bawić się.

I choć na chwilę stać się znowu dzieckiem.

I uwierzyć znów w ten magiczny most.

Do światów, w których mieszka skrzat.

Który w swych rękach trzyma.

Klucz do nieba bram.

Lecz nie wiem, czy potrafię tam dojść.

I czy godna będę stąpać po.

Tym nieba pomoście.