Kiedy już dorośniesz...
Nie każdą górę można przeskoczyć
Jednym skokiem atlety
Nie każdy wschód słońca można przeoczyć
Mając spuszczone rolety
Nie każdy może być poetą
Nie każdy może być geniuszem
Czasem marzenia twoje odlecą
Za drzwi, do których nie ma kluczy
I nie o wszystkim masz prawo pamiętać
I nie o wszystkim masz prawo zapomnieć
Nie można iść prosto na drogi zakrętach
Nie zawsze można wybierać mądrze
Nie możesz cofnąć swoich słów
Nie możesz cofnąć swoich działań
Nie możesz wyzbyć się swych snów
Nie możesz życia wciąż powtarzać
Kiedyś coś musi zmienić się
To nie od ciebie zależy
Zatrzymać życia nie możesz, więc
Zostało ci jedno: wierzyć
Wierzyć w jutrzejszy, nowy los
Nie w ślepe koło zdarzeń
Słuchać, co mówi cichy głos
Zza kartek kalendarzy
Cóż, każdy świat się kiedyś wali
Byś mógł budować nowe dni
Postaw codzienność swą na szali
Już w miejscu stoisz tylko ty
Czas ruszać w wieczną, szarą mgłę
Czas się dowiedzieć, co jest dalej
Odkrywać chwile dobre, złe
Odkrywać kresy własnych marzeń
A kiedy ci zabraknie sił
Na drogach nowych lat
Nie próbuj nigdy patrzeć w tył
I wracać w dawny świat
Komentarze (22)
Autor tekstu: Bogdan Olewicz Edytuj metrykę
Kompozytor: Marceli Trojan
Rok powstania: 1979
Wykonanie oryginalne: Zdzisława Sośnicka
Gdy odjechał Wielki Wóz, zrobiło mi się żal...
Wszyscy pojechali już na Mleczną Drogę, na bal,
a Julia i ja przez całą noc szykujemy cudów moc
i jutro, skoro świt, te cuda będą służyć ci...
Słoneczne skry, w których śmiech śpi,
co kluczem jest do wszystkich ludzi,
i słowa dwa, a kto je zna,
ten w każdym sercu miłość wzbudzi
i innych rzeczy sto, więc przyjdź i wybierz coś.
Choć oczy czasem kleją się, nie można dać im spać,
jaki byłby jutro świat, gdyby nie Julia i ja,
bo Julia i ja przez całą noc szykujemy cudów moc
i jutro, skoro świt, te cuda będą służyć ci...
Klamka ze szkła, co sama gra,
kiedy samotność drzwi uchyla...
Zegar, co raz zatrzyma czas,
gdy twoja wielka szansa mija
i innych rzeczy sto, więc przyjdź i wybierz coś.
/ w s t a w k a /
Bo julia i ja wtedy, gdy śpisz
w mig możemy pomóc ci;
zapłatą będzie nam kropelka twojej krwi...
Uwierz, lub nie, ale my dwie,
my mamy dom ze złota cały
na jednej z gwiazd, przy której świat
jest nieskończenie śmiesznie mały,
więc napisz do nas list, a my będziemy wdzięczne ci!
Więc napisz do nas list, a my będziemy wdzięczne ci!
Julia i ja!
Znasz? Jeśli nie, posłuchaj: https://www.youtube.com/watch?v=iftG_IjG-Kc.
Piszesz bardzo w tym stylu...
PS daj znać, jakie refleksje po piosence :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania