Kiedy kończy się poezja

Komentarze (28)

• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Wystarczyło by ostatnie osiem wersów, moim zdaniem
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Pewnie tak, ale to slamowe, a txt powstał w formie strumienia, zazwyczaj tak zostawiam takie
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Dementor Biały Mnie czasem zastanawia ta inność niektórych twoich tekstów.
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Łukaszenko to znaczy? To że są tak różne od siebie?
• 
  MartynaM dwa lata temu

  Nie, tu całość krzyczy każdym wersem. Mocne jak diabli!
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Dla zbyt ckliwe i przepoetyzowane.
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Łukaszenko kwestia gustu, jako monolog/monodram brzmi ok, a przynajmniej dobrze się to czyta
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Tani efekt jest niezłym sposobem na slam
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Dementor Biały Widziałem na slamach niejednokrotnie.
• 
  MartynaM dwa lata temu

  Mnie się podoba... ja to widzę
  Zagubiony dzieciak i ojciec sadysta, a później zbieranie siebie z podłogi i wejście w dorosłość, co z takim garbem wydaje się bardzo trudne.
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Jak dla mnie to za bardzo próbuje brać czytelnika na litość...
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Zresztą Grzechu sam zasugerował że to tekst typu "jak wygrać slam na litość"
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Łukaszenko na wzbudzajaca łatwe do wywołania emocji historię, jezeli bierzesz w cudzysłów to cytujesz, a ja tego nie napisałem
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Ale poza emocjami jest tu szereg i przeplot metafor które lubię i uważam za dobre.
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Dementor Biały Grzechu, a pamiętasz tę "ranną łanię" ze slamu, co jeździ na rowerze niebepiecznie i się odwdzięczy za odrobinę ciepła? Miała południową urodę trochę.
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  W takich czarnych leginsach była, na oko 26 lat.
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Łukaszenko i co z nią?
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Dementor Biały Jak ona się nazywała? Miałem do niej napisać i zupełnie zapomniałem.
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Jak pamiętasz która to i znasz to wyślij mi smsa z namiarami.
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Łukaszenko nie znam, a nie mam pamięci do imion, jak skojarzysz, który to był slam, to w relacjach po są zazwyczaj zdjecia wszystkich występujących
• 
  Łukaszenko dwa lata temu

  Dementor Biały Latem to było, Lu nagrywał.
• 
  Angela dwa lata temu

  Bardzo mocne
  Bardzo wstrząsające
  Bardzo trafne
  Dużo tych bardzo, ale... Bardzo mi się podoba
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Dzięki za ślad
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Całość wygląda jak takie dreptanie wokół siebie z przeszłości, siebie na obrazku, który wciąż boli. Taki obrazek, czy kilka takich, każdy na pewno nosi w sobie i one nie bledną, nie płowieją.
  Porównałeś kończącą się poezję do resztek poczucia bezpieczeństwa, i drepcząc wokół tego obrazka zatapiałeś resztki-ogryzki, jak kłującą rzęsę, we łzie. Łza miała przynieść ulgę.
  I ten wiersz cały byłby takim dreptaniem, znanym pewnie wielu ludziom, którzy też mają złe wspomnienia, ale pojawia się puenta, która jest mocna. Obraz z puenty jest drastyczny i oryginalny. Jest poetycki. I on sam staje się, mimo ciężaru, skrzydłem tego wiersza. Jego poetyckość zamienia całe wcześniejsze, nerwowe dreptanie w wiersz:
  
  a zbłąkany kot sąsiada zwisa ze stołu i pije
  cierpnie mu język
  jak każdy powszedni dzień.
  
  Ja nawet mam wrażenie, że trzeba było dreptać i dreptać, aż się wydrepcze Coś, a jak zapisałeś te trzy wersy, to poczułeś, że już to Coś jest, że już nie trzeba więcej chodzić wokół bolesnego wspomnienia.
  Obraz ze zwisającym kotem sprawił, ze poezja, która się kończyła, odnalazła znowu początek, i się - zaczęła.
  
  Poezja, jak zbłąkany kot sąsiada ze ścierpniętym językiem...
  
  a zbłąkany kot sąsiada zwisa ze stołu i pije
  cierpnie mu język
  jak każdy powszedni dzień
  
  I nie kończy się poezja.
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Poezja, ona jest metaforą w tym txt.
  A wiersz się kończy śmiercią peela, ostatnia strofa to inny narrator - obserwujący, możliwe że adresat wcześniejszego monologu
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Kot jest tu banalizatorem. Kiciuś przytulasek zlizujący krew i wino z podłogi (krew i wino, wszyscy jesteśmy chrystusami), wymknął się z domu i profanuje śmierć i samego siebie. Sąsiada, chyba sąsiad słyszał co tam się działo? Te krzyki i bicie? Nie zareagował? Kto wpuścił tam kota? Kot nie brodzi, widzi w ciemnościach, dlatego zwisa ze stołu, żeby nie wdepnąć w to błoto itd - tak ja to widziałem
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Dementor Biały, z pierwszej strofy wynika, że chłopak ocalił swoje życie, bo nie podniósł się z podłogi, by walczyć. W ostatniej opisujesz śmierć oprawcy (ojca). Kot jest jakby losem. obrazem życia, które pójdzie własną ścieżką. Nasączony, opity śmiercią, bólem, obrzydliwością, samotny, jak to kot, a w tym wypadku - naznaczony. Bo ze ścierpniętym językiem.
  Język kojarzy się z mową. mowa - ze słowami. Ścierpnięty język też może być językiem poezji.
  Takie było moje myślenie.
• 
  Dementor Biały dwa lata temu

  Trzy Cztery rozumiem, ja po prostu opisuje swoje. Od retrospekcji po rozlane wino i krew. Życie jakie by nie było jest jakaś poezją. Chłopak z pierwszej idzie w ślady ojca a traumy doprowadzają go do targniecia. Nie narzucam swojej wizji

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania