Krótkie studium dziewictwa wizualnego

Wierzę, że prócz dziewictwa cielesnego, materialnego posiadamy również „dziewictwo wizualne”, będące czymś niemalże nienamacalnym. Zastanówmy się: w twoim życiu do pewnego momentu nikt nie widzi twojego nagiego ciała, tak samo ty nie widziałeś/aś nagiego ciała innej osoby. W idealnym świecie „wizualne rozdziewiczenie” następuje, gdy otwierają się przed sobą ci, którzy wielce się kochają, zakładając oczywiście, że są dla siebie pierwszymi i ostatnimi. I nim ruszymy dalej, zaznaczam, że „dziewictwa wizualnego” nie traci ten, kto ma brata lub siostrę, mimo że na pewnym etapie życia nieuniknione jest, by „brat widział brata, a siostra widziała siostrę”. W mojej teorii dziewictwo to jest zależne tylko i wyłącznie od osób obcych, niebędących rodziną, a więc oddalając się od świata idealnego, możliwe jest, by stracić owe dziewictwo w sposób przypadkowy lub niechciany i jestem pewien, że takie doświadczenie musi być dogłębnie nieprzyjemne.

Nie chcę tu jednak pisać o patologiach i sprawach mrocznych, toteż zagłębię się w temat od strony równie wyidealizowanej, co poprawnej. Otóż wyobraźmy sobie, że mamy do czynienia z przykładową dziewczyną, osiemnastoletnią Aleksandrą Teresą Strózik. Ola ma kochającą rodzinę, szczęśliwe życie, a nad jej powodzeniem czuwają aż dwaj święci, po których otrzymała imiona. Jej życie duchowe jest równie przykładne i udane, co życie uczuciowe. Ma ona, załóżmy, tak zwanego chłopaka – Kamila Stefana Kowalskiego, z którym spotyka się od początku liceum i z którym przeszła wszystkie etapy związku od trzymania się za ręce po pierwszy pocałunek. Jednakże to, co Ola uważała za uczucie czysto duchowe i szlachetne, zaczyna się powoli przeradzać w potrzebę fizyczną. Jego dotyk ją pobudza, złączenie ust jest równie przyjemne, co picie najsłodszego nektaru, a każde spotkanie sprawia, że jej policzki oblewają się czerwienią, a serce się rozgrzewa. On czuje się podobnie, lecz jako samiec jest bardziej fizyczny – w przeciwieństwie do niewinnej partnerki wie to i owo, więc trudno mu nie zauważyć delikatnych, zgrabnych piersi oraz innych pociągających elementów kobiecości. Kamil jest już pewien, że musi zostać podjęty następny krok, a jego umysł pracuje na pełnych obrotach, wyobrażając sobie wszystkie możliwe scenariusze. Ola nie pozostaje ślepa – widzi, że coś się zmienia w ich relacji, lecz jej naiwność i niewinność nie są w stanie przetworzyć docierających do niej informacji, powodując zagubienie i niepewność. Jednakże siły wyższe czuwają i oto nadarza się świetna okazja, by młoda para rozwiązała swój drobny problem i przeszła do następnego etapu zacieśniania miłosnych więzi.

Nastaje wreszcie czternasty luty, który w roku pańskim 2022 przypada na poniedziałek. Kamil zaprasza Olę do domu, nie wspominając przy tym, że jego rodzice są nieobecni. Pułapka działa idealnie – zupełnie nieświadoma powagi sytuacji dziewczyna przystaje na zaproszenie, myśląc, że czeka ją kolejne miłe popołudnie spędzone u państwa Kowalskich. Rodzice podzielają entuzjazm córki, jednakże domyślają się drugiego dna, a jako że chcą dla niej jak najlepiej, rozgrywają całą sytuację ostrożnie, nie chcąc popsuć młodym wyjątkowego momentu.

Para spotyka się po szkole. Kamil otwiera drzwi, wpuszcza Olę do środka, odkłada jej szalik i zawiesza kurtkę, tak jak zwykł czynić przy każdym spotkaniu w jego domu. Dziewczyna rozgląda się i nawołuje, lecz nikt nie przychodzi. „Jesteśmy sami” – oznajmia Kamil, mimochodem zerkając na uwodząco polokowane kasztanowe włosy swojej miłości. Ola nie łapie aluzji, sądząc, że obecność lub brak rodziców niczego nie zmienia. Jako, że dopiero co weszli do środka, zaparzają i piją herbatę. Przy okazji rozmawiają o różnych sprawach, ochoczo komentując chociażby niedawno pisany sprawdzian.

– Matematyka jest niezwykle ciężka – mówi Kamil.

– Prawda – przytakuje Ola.

Spędzają ten niedługi odcinek czasu w miłej, przyjemnej atmosferze, lecz Kamil zaczyna się niecierpliwić. Hormony w nim buzują, a naiwność ukochanej zupełnie nie pomaga rozładować napięcia. Kamil czuje, że wszystko jest na jego barkach i tylko od niego zależy powodzenie operacji.

– Chodźmy do mojego pokoju – proponuje, a Ola się zgadza.

Wtedy też następuje decydująca chwila. Kamil, czując ściskającą mu umysł presję, postanawia, że będzie męski i bezpośredni. W sposób dosłowny i bez ogródek wyjawia swoje zamiary, a Ola, usłyszawszy to, doznaje niemalże szoku, słysząc te wszystkie nowe i dziwne dla niej słowa. Siada na łóżku i na chwilę pogrąża się w myślach. Kamil czuje, że odniósł porażkę.

– Chcesz zobaczyć moje cycki? – zapytuje cicho, powtarzając dudniące w jej głowie słowa.

– Tak – odpowiada zdecydowanie Kamil.

Szok nie ustępuje, lecz Ola zaczyna przetrawiać otrzymane informacje. Zaczyna rozumieć, kropki się łączą, a jej niewinny umysł przytłacza coś, co można by nazwać odtajaną cielesnością. Wtedy też Ola zauważa, że jej dosięgające kolan skarpety, spódnica oraz bluzka muszą być niezwykle pociągające. Przez moment staje się dla siebie obca i przede wszystkim obca dla Kamila, który patrzy na nią z coraz większym wstydem za swoją irracjonalną prośbę oraz narastającym, choć tłumionym wszystkimi siłami rozczarowaniem. W Olę wstępuje nowa energia – energia kobiecości. Przełamuje swój wstyd oraz niepewność i wstaje, przytulając się do Kamila.

– Zrobię to – oznajmia drżącym głosem.

Odchodzi od niego, siada na łóżku i zaczyna proces. Ostrożnie zdejmuje skarpety, pozostawiając je na ziemi, ściąga bluzkę, składając ją starannie, w końcu odpina i zdejmuje z siebie spódnicę, ujawniając białe, proste majtki. Czuje ogromny wstyd, napięcie wypełniające powietrze, walczy też sama ze sobą, powstrzymując ręce przed zakrywaniem się. Kamil patrzy na nią wzrokiem, który łączy w sobie lubieżność z szczerą miłością i ekscytacją, co jednocześnie trochę ją przeraża i fascynuje.

Nie jest to jednak koniec i po chwili Ola, zbierając w sobie nowe siły, drżącymi dłońmi odpina i zdejmuje stanik, a następnie ściąga majtki, tak układając nogi, by Kamil zbyt szybko nie zobaczył, tego, co musi być ujawnione.

Ostatecznie proces się dokonuje i oto stoi przed nim zupełnie naga i bezbronna, zupełnie tak jak Ewa stała przed Adamem. Ręce trzyma za sobą, przestępuje z nogi na nogę, wzrok ma skierowany w podłogę, choć wie, że byłaby spokojniejsza, patrząc na Kamila. Przez jej ciało przebiegają liczne, nieznane jej dotąd impulsy. Czuje jakby elektryczność przebiegała przez całe jej ciało, jakby skóra ją swędziała, a wszystkie włosy sztywniały i próbowały się wyrwać ze swoich miejsc.

Są to milisekundy przeciągnięte do wieczności przez szarżujące przez materię i duszę emocje.

Wtedy też rozbiera się Kamil, ukazując przed Olą całą swoją cielesność, a następnie, gdy już dostatecznie się na siebie napatrzą, następuje akt szlachetny, będący ostateczną formą miłości, a którego nie będę tu jednak opisywać, gdyż nie jest on przedmiotem moich rozważań.

W ten sposób dotarliśmy do końca tej krótkiej, acz mam nadzieję konkretnej wizualizacji moich poglądów na rzecz, którą w toku tekstu nazywałem „dziewictwem wizualnym”. Zaznaczam, że idealizacja jest tu krokiem koniecznym, gdyż to, o czym piszę, niestety lub nie, w dużej części istnieje tylko i wyłącznie w obrębie fikcji i wyobrażeń eskapizmu. Nie oznacza to jednak, że jest to zagadnienie całkowicie zmyślone i z pewnością wiele jego aspektów ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Ostatecznie będę bronił stwierdzenia, że „dziewictwo wizualne” jest czymś szczególnie ciekawym i będącym dopełnieniem definicji i zagadnień z dziedzin nie tyle cielesnych, co duchowych. Prawdą jest bowiem, że takie dziewictwo istnieje w zasadzie tylko w sferze umysłu i z pewnością są ludzie, którym obce są tego typu rozmyślania. Jednakże w mojej twórczości i poglądach „dziewictwo wizualne” zajmuje miejsce wśród wielu innych równie ciekawych rozważań o rzeczach nieosiągalnych, będących na granicy eskapizmu, któremu ja i wielu podobnych wiernie hołdujemy…