Kto tak

Nie było nam dane,

nie chciało nic tego,

z modlitwy ni amen,

ni deszczu wonnego.

 

Na ziemi po śladach,

na gwiazdach po niebie;

rozmowa jak każda,

gdzie każdy do siebie.

 

A przecież był dotyk

słów pierwszych i spojrzeń;

świecący i złoty,

chowany pod kołdrę.

 

Czy w jednej tęsknota

nie może bić duszy?

Noc spyta: „A kto tak

się kocha i nuży?”

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (6)

  • Szpilka dwa lata temu
    Piękny klasyk, niebanalne słowa, jestem pod wrażeniem ( ≖‿ ≖ )
  • MartynaM dwa lata temu
    Neurotyk... I nic nie ma dziwne. Piękny początek roku...
  • il cuore dwa lata temu
    Niby zgrabny wierszyk, ale z drugiej strony ile można wciąż o tym samym...
    cul8r
  • MartynaM dwa lata temu
    Ile się chce, tyle można. Nikt nikomu nie będzie narzucał o czym, o kim ma pisać.
  • Tyrania dwa lata temu
    MartynaM ha, ha, ha kłamczuszka
  • MartynaM dwa lata temu
    Ile wy macie tych porąbanych kont?
    Tu nawet Bogumiła każda oferma prześcignęła... Mania czy obsesja, chociaż to żadna różnica.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania