kwiaty na poddaszu

w pokoju na poddaszu

przekwitały nadzieje wspomnienia

promienie słońca patrzyły przez małe okna

czas zamykał trzaskał drzwiami

każdego poranka samotny staruszek

spoglądał w lustro patrzył na historię

herbatę pił

palił fajkę

siwy dym błądził po poddaszu

wypełniał zapełnioną hiperprzestrzeń

aksamitnymi perfumami i naftaliną z szafy

zapach dębowych mebli

przysiadał przy biurku

czytał wiersze

nieprzeczytane listy

wyczekiwał listonosza

co parę groszy

zawsze pierwszego przyniesie

kukułka postarzała się

czas się spóźniał

zegar wymagał naprawy

dziadek zbyt stary

każdą chwilą umierał

cofał wskazówki

chwytał dzień póki sił

laska podpierała punkty trzy

nikogo nie znał

może nie pamiętał

cieszył się gdy ktoś go odwiedził

zostaną po nim kwiaty na poddaszu

puste koperty listy nie wiadomo do kogo

wiem że

staruszek żyje w świecie innych barw