mama

kocham cię mamo

kocham cię mamo

 

niech jutro będzie

tak samo

 

by trwały te dni

by trwały te dni

 

po nocy niech świt

przychodzi

 

niech słońce wschodzi

dla nas co rano

 

kocham cię mamo

kocham cię mamo

Średnia ocena: 4.5  Głosów: 15

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (14)

  • Freya 07.03.2019
    Bardzo osobiste wyznanie, spoko możesz iść spać – mama czuwa zawsze... :)
  • jesień2018 07.03.2019
    Coś jakby tęsknotę, czy melancholię czuję... Mnie się podoba.
  • Miron 07.03.2019
    Taki wierszyk dla przedszkolaka.Pozdrawiam
  • Zgadzam się z Mironem, jak pamietam z przedszkola takie podobne mnie pani uczyła :))
    To nie znaczy, że coś nie teges, takie utworki tez są potrzebne.
  • Wrotycz 07.03.2019
    Podoba się.
    Prostota, wzruszenie.
  • Canulas 07.03.2019
    Trgizm tego utworu paradoksalnie płynie z jego dojrzałości. Wróćić do dzieciństwa można tylko na samym końcu. ZAJEBISTE
  • jesień2018 08.03.2019
    No właśnie! Ładnie to nazwałeś, Canulas. Chodzi mi ten wiersz po głowie od wczoraj...
  • Ritha 08.03.2019
    Urocze mi sie to zdaje.
  • sensol 08.03.2019
    dziękuję Wam za przybycie. to nie był (przynajmniej w zamierzeniach) wiersz przedszkolaka. wręcz przeciwnie. bardziej o przemijaniu miało być. ale w jakiś paradoksalny sposób życie spina się klamrą, jego początek z końcem, więc tekst można też uznać z wierszyk z przedszkola
  • spirytysta 08.03.2019
    Coś jest na rzeczy. Na początku człowiek robi w gacie, potem dorasta, starzeje się... i też robi w gacie.
  • sensol 08.03.2019
    spirytysta mało tego. przed początkiem go nie ma (jeszcze się nie urodził), na koniec znów go nie ma (po śmierci)
  • franekzawór 08.03.2019
    Coś ma, jest prosto i lekko i przez to jest tak jak być powinno.
  • Hypokryta 13.03.2019
    Parę razy wracałem do tego utworu. Jego prostota mnie przyciąga.
    Jest tu tak jasno, tak mocno - zupełny kontrast z tym co sam piszę - wręcz nie mieści się w mojej definicji poezji.
    I dlatego czas tę definicję zmienić i rozciągnąć - bo jednak wiersze czyta się sercem a nie oczami. A ten otwiera - nie wiem nawet jak i dlaczego - wzruszenia, w tak prosty (ale nie prostacki) sposób. 5/5
  • sensol 13.03.2019
    dzięki. to wiersz o pragnieniu zatrzymania czasu, którego robi się coraz mniej

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania