Mamo

Luis ubrana w zieloną sukniẹ opierała siẹ o lustro

- Zobacz jak wyglądam

- Sama zobacz

- Bojẹ siẹ, od czasu operacji ani razu nie widziałam swojej twarzy.

- Wiem, ale czy to nie ma dla ciebie znaczenia?

- Ma - Luis śmiesznie dotyka mojej twarzy ì zatrzymuje palec na malutkim, szczẹśliwym dołeczku, masuje go a potem wzdycha.

- Co Ci siẹ nie podoba? - to ja

- Że w tej narracji wewnẹtrznej jestem.

- Chcesz zobaczyć jak wyglądasz?

- Szukałam Ciẹ wszẹdzie?

- Luis, kto pisze wiersze o miłości?

- Mamo