marność

Błądzę po świecie jak Dante wśród piekieł

i wołam o litość do niebios sklepień.

Śpiew słowików już bezużyteczny,

nie syci serca, nie napełnia spokojem.

Poezja błacha, nie przynosi nadziei.

A miłość Leśmiana jedynie gniewem wypełnia,

Prawda w oczy kole, bo las już nie zaszumi,

i sadu innego daremne szukać.

Romantyzm już nie pobudza uczuć,

jedynie nienawiść, bo za dużo wiary pokładałam

w tej utopijnej miłości.

Teraz czoło chylę przed Koheletem,

i tonę w tej mojej marnej marności.

Komentarze (4)

ireneo rok temu

Refleksja ciekawa, ale zaburzona , bo jeśli Leśmuan, to Dante a nawet Koheket jeśli przymuje się tak autorstwo księgi mądrości. Mądrość tak podpowiada.
"Marność2 nad marnościami, powiada Kohelet,
marność nad marnościami - wszystko marność."
W tekście znajduję takie odniesienie więc konsekwencją jest Kohelet, a nie kohelet.

paluszki z paczuszki rok temu

Czy próżnia się WYpróżnia?

próżnia rok temu

haha ciekawe

Namietny dotyk 7 miesięcy temu

Fajne

marność

Komentarze (4)

Napisz komentarz