Max na tropie rozdział 3

Rozdział 3

Śledztwo część 3

Następnego dnia wstał dość późno, bo w południe. W samych bokserkach przeszedł do kuchni, gdzie zrobił sobie śniadanie.

Po jedzeniu przebrał się i udał na spacer, a w drodze powrotnej w kiosku ruchu kupił poranną gazetę.

Po znalezieniu się w biurze usiadł w fotelu i rozłożył gazetę na biurku. Na pierwszej stronie zobaczył czarno-białe zdjęcie Billa Simsa, a kartkował na piątą stronę.

— Billi Sims, właściciel klubu ze striptizem, został znaleziony martwy, a przed śmiercią dotkliwie pobity. Jego żona Linda zniknęła, nikt nie wie, gdzie jest, a policja cały czas jej szuka — przeczytał Max.

Odłożył gazetę i zabrał się za sprzątanie, a w pewnym momencie znalazł klucz z numerem dwanaście.

Ciekawe, czyje są te klucze, zastanawiam się Max.

Klucz włożył do kieszeni, po czym opuścił kamienicę, wsiadł do auta i odjechał.

Pięć minut później zatrzymał się przed komisariatem, wysiadł i wszedł do środka. Podszedł do dyżurnego, który stał za blatem.

— Dzień dobry, słucham?

— Dzień dobry, natychmiast chciałbym się widzieć z sierżantem Hansem — odparł Max.

Policjant zadzwonił do pokoju, w którym pracował Hans.

— Jak pana godność?

— Max Dąbek.

— Paul, czy jest u ciebie Hans?

— Nie on wcale dziś nie przyszedł do pracy.

— Hansa nie ma, czy mam mu coś przekazać?

— Nie, sam do niego zadzwonię.

Detektyw po opuszczeniu komisariatu zauważył na parkingu niebieskiego Jeepa, który na jego widok odjechał.

Max pośpiesznie wsiadł do auta i w bezpiecznej odległości ruszył za nim. Początkowo stracił z oczu, ale w końcu odnalazł auto.

Dąbek godzinę później dotarł na obrzeża miasta. Zatrzymał się przed opuszczonym budynkiem, który miał powybijane szyby, a schody się rozsypywały.

Dąbek zobaczył , jak wysiadła z auta jego klientka, która weszła do rudery.

Max zrobił to samo, pamiętając o tym, aby nie zostać przyłapanym. Po wejściu na poddasze podszedł do drzwi i zauważył trzy osoby rozmawiające o czymś.

Szybko schował się, bo ktoś szedł w jego stronę. Gdy upewnił się, że nikogo nie ma, wszedł do pokoju.

Wzrokiem zlustrował pomieszczenie, w którym odbyło się spotkanie. W pewnej chwili zauważył telewizor starej daty, który stał na szafce. Podszedł w to miejsce i łomem wziętym z parapetu otworzył drzwiczki.

Jego oczom ukazała się półka pełna filmów DVD, wszystkie filmy włożył do reklamówki i opuścił budynek.

Po powrocie do mieszkania, z lodówki wyjął piwo i usiadł na kanapie. Następnie włożył do odtwarzacza pierwszy film i na ekranie pojawiła się młoda dziewczyna, która leżała naga na drewnianym łóżku w kształcie X, ręce i nogi miała skute kajdanami. Obok stał blaszany wózek, na którym znajdowały się narzędzia tortur takie jak pejcz, wibrator i nóż.

Max mimo drastycznych scen obejrzał do końca, po czym schował do pudełka.

Na kartce spisał imię i nazwisko ofiary, dodając szczegółowy opis tego, co zaobserwował, po czym umieścił w pudełku.

Potem wykręcił numer do klientki, ale ta nie odebrała, więc napisał SMS-a.

„Witam, pani Lindo tu Max Dąbek piszę, żeby pani powiedzieć, że nie mogę dłużej prowadzić pani sprawy.”

Z szuflady wyjął kartonowe pudełko, do którego włożył teczkę z notatkami i zdjęciami oraz filmy, które znalazł w opuszczonym budynku. Po zaniesieniu do bagażnika udał się do piwnicy.

Po znalezieniu się w biurze podszedł do wąskiej szafki i wyciągnął z niej segregator z zamkniętymi sprawami.

Usiadł przy biurku i położył przed sobą segregator, w którym znajdowały się akta ze sprawy o morderstwo bogatej rodziny.

Po podłączeniu niszczarki do prądu uruchomił ją i zaczął niszczyć. Po zniszczeniu wszystkich starych dokumentów, a było ich dość sporo dłonią otarł pot z czoła.

Na koniec zawartość niszczarki i biurka wrzucił do czarnego worka. Po powrocie do mieszkania zamknął za sobą drzwi, a spod łóżka wyciągnął walizkę, którą położył na łóżku.

Następnie pośpiesznie wkładał do niej rzeczy, tak bardzo był pochłonięty pakowaniem, że nawet nie usłyszał, jak ktoś wszedł do środka.

— Wyjeżdża pan?

Max aż podskoczył na dźwięk kobiecego głosu w swoim mieszkaniu .Gwałtownie odwrócił się i zobaczył przed sobą Lindę Sims, która celowała do niego z pistoletu.

— Tak wybieram się na urlop.

— Obawiam się, że nie będzie, to możliwe.

— Dlaczego?

— Ponieważ bez mojej zgody nikt nie wyjedzie z miasta, ani nie wjedzie.

— Kim ty właściwie jesteś, Lindo?

— A co cię to interesuje? Im mniej o mnie wiesz, tym lepiej.

Niespodziewanie za kobiety pleców wyłonił się Hans. Max był zszokowany tym, że jego przyjaciel, a zarazem przeklinał w całym mieście był na usługach mafii.

— O nic się nie martw ja się nim zajmę.

— Mam nadzieję.

Po tych słowach Linda wyszła, zostawiając Hansa samego z detektywem. Dąbek rzucił się na przyjaciela, próbując wytrącić mu broń.

Mężczyźni zaczęli się ze sobą szarpać. W pewnym momencie pistolet wypalił, trafiając Hansa w bark. Ten z bólu upadł na kolana.

Dąbek szybko zaciągnął zamek w walizce, a z szuflady wziął kluczyki, broń i odznakę.

Następnie wykręcił numer na policję.

—Komisariat policji, słucham?

— Dzień dobry z tej strony Max Dąbek. Chciałbym zgłosić włamanie do mojego mieszkania.

— Przyjąłem zgłoszenie, zaraz kogoś wyślę.

— Dziękuję, klucz znajduje się pod wycieraczką.

— Dobrze.

Po rozłączeniu się przykuł rannego przyjaciela do kaloryfera. Następnie włączył dyktafon, który położył przed Hansem.

— Jak nazywała się ta bogata rodzina, która została zamordowana we własnym domu? — zapytał Max.

— Sims.

— Czy Billy Sims właściciel klubu ze striptizem Różowa Lady był ich synem?

— Tak, tylko nie rozumiem, po co do tego wracasz. Ta sprawa została zamknięta.

— Tak wiem z powodu braku wykrycia sprawców.

— Właśnie.

— Okej powiedz mi w takim razie, jakie ma na ciebie haki Linda Sims?

— Żadnych.

— Gdyby tak było, to byś nie pracował dla niej.

— Wiedzą, że nie odpuścisz, więc dobrze powiem ci prawdę!

— Słucham.

— Tak to ja zabiłem to małżeństwo! Również ja stoję za śmiercią męża Lindy Sims, a wszystko robiłem na jej zlecenie.

Detektyw, słysząc, że Hans przyznał się do winy, wyłączył nagrywanie. W drzwiach stanęło dwóch policjantów, którzy wszystko słyszeli. Podeszli do Hansa i go zakuli w kajdanki.

— Chłopaki, co wy robicie? To nie mnie macie aresztować, tylko tego detektywa!

— Hans, to koniec. Wszystko słyszeliśmy już dawno. Podejrzewaliśmy, że nie jesteś tylko policjantem, który wstąpił do policji, żeby łapać przestępców, a tymczasem sam się nim stałeś — odparł jeden z policjantów.

Max podszedł do jednego z policjantów i wyręczył mu dyktafon, na którym Hans przyznał się do winy.

Policjanci prowadzili aresztowanego z mieszkania, po czym odjechali.

PS.

Ten rozdział poprawiałam sama, a dopiero na koniec pokazałam al