Mekka

płonie stos

który podpaliłeś nad ranem

niewybredny gust

podniszczony fartuch

tym jest życie za i przed

 

sprzedałeś najcenniejszą rzecz

za garść srebrników

zadeptałeś święte oblicze

mówiąc o lekkości oddechu

 

nigdy nie byłeś święty

Jezus patrzy zza zasłony

a ty wolisz rozkosz

rozpustę wewnątrz duszy

 

Ojciec spogląda na płacz aniołów

niepokorny - przybity do kawałka drewna

umiera za pokolenia

duszony purpurową zasłoną

 

gdzieś jest zbawienie

gdzie indziej wybawienie

módl się

za mnie i

za siebie

Mekka
Autor: Something
Czytano 476 razy
Data dodania: 14.08.2019

Średnia ocena: 4.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (9)

  • Aisak 14.08.2019
    Oh, my bob...
  • betti 14.08.2019
    ''stos wspomnień'' - zamień na coś innego, bo psuje wiersz.
  • Something 14.08.2019
    To jest... przeciętne. Nie spisałaś się autorko.
  • Aisak 14.08.2019
    Szczera prawda.
  • Canulas 14.08.2019
    Ma momenty, ale - przynajmniej dla mnie - miejscami lekki patos się wkradł. Rozumiem, że czasem ciężko jest szukać środków na siłę i jestem pewny, że tak ogarnięta poetyckonosoba jak Ty, użytymi środkami puszcza do nas oko, wystawiając się na strzał.
    Pozdrox
  • Something 14.08.2019
    Pozdrawiam :)
  • Florian Konrad 14.08.2019
    za ciężko tutaj
  • Dekaos Dondi 15.08.2019
    Something→No taki Twój ten tekst. Jestem za. A nawet nie przeciw:)
    Druga najbardziej.
    Pozdrawiam:) ?????
  • nimfetka 15.08.2019
    Dla mnie najlepsza ostatnia. Przemawia przez nią minimalizm i jakiś urok. Lubię utwory nawiązujące do religii, ale nie w taki typowo chwalebny, kościelny sposób. Sięgające dalej, głębiej.
    Pozdrówka.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania