Poprzednie części: melanżcholia

melanżcholia

prawdziwa miłość to tęsknota

za tym

że jeszcze wczoraj nienawidziłeś jej kota

że wychodząc mówiła, że zaraz wraca

a gdy wracała to rosół na kaca

że w złości długo milczeć lubiła

a gdy milczała to na długość kija

że nie ma czasu, bo już jest spóźniona

a potem zmęczona w twoich ramionach zasypiała

prawdziwa tęsknota

to nie płacz i lament

to nie wspomnienia rozgrzebane

to nawet nie zdjęcia ze złości porwane

a potem na nowo na ślinę sklejane

bo prawdziwa tęsknota

to gdy tego przeklętego kota

byś zagłaskał na śmierć, na amen

bo dotykał jej skóry, niedawno, nad ranem

Komentarze (4)

piliery 02.06.2021

Ten wiersz był publikowany trzy lata temu na opowi. Zebrał wtedy pochlebne opinie . Ciekawsze jest jednak to co autor tworzy dziś.

Trzy Cztery 02.06.2021

Druga strofa lepsza od pierwszej. Lepiej są połączone obrazki, ładniej płynie. No i ładne to sklejanie zdjęć na ślinę oraz głaskanie kota ze śladami dotknięć jej skóry. Pierwsza - do poprawienia, albo - wyrzucenia.

kigja 02.06.2021

Mnie się bardzo podoba, i cieszę się z tej powtórki, bo ani wiersza nie pamiętam, ani autora.
Nic a nic.

Pan Buczybór 02.06.2021

No, całkiem spoko. Widzę tu taki trochę obraz polskiej, trudnej relacji, która jednak jest bardzo ludzka

piliery 02.06.2021
Ten wiersz był publikowany trzy lata temu na opowi. Zebrał wtedy pochlebne opinie . Ciekawsze jest jednak to co autor tworzy dziś.
Trzy Cztery 02.06.2021
Druga strofa lepsza od pierwszej. Lepiej są połączone obrazki, ładniej płynie. No i ładne to sklejanie zdjęć na ślinę oraz głaskanie kota ze śladami dotknięć jej skóry. Pierwsza - do poprawienia, albo - wyrzucenia.
kigja 02.06.2021
Mnie się bardzo podoba, i cieszę się z tej powtórki, bo ani wiersza nie pamiętam, ani autora.
Nic a nic.
Pan Buczybór 02.06.2021
No, całkiem spoko. Widzę tu taki trochę obraz polskiej, trudnej relacji, która jednak jest bardzo ludzka

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania