Miasto Płocku

Miasto Płocku, Twe ulice łączą nas,

W twoich murach tętni życie, jak stary czas.

Wzgórze Tumskie dumnie wznosi się na wysokości,

Tam, gdzie historie zamknięte przechowujesz w sobie.

Król Kazimierz Wielki, wielkie radości przyniósł,

Twierdzę, katedrę, i zamki piękne wznosił.

Złociste zegary biją czas wciąż niezmienne,

Bezgraniczna miłość do Ciebie w nas grzmi.

O Płońsku starym czasem światem tułaczyliśmy,

Pieszo, na rowerach, wzdłuż Wisły błądziliśmy.

Wąskie uliczki malownicze snuły nam opowieści,

O dawnych czasach, o ludzkich losach piękne kwieciste.

Płocku miasto, dumne bramy Twych murów,

Które nas na wędrówki bliskie prowadzą.

Zapach pieczątek, dźwięk włóczni i kusz,

W naszych sercach wciąż odczuwamy Twój wzruszający wdzięk.

Zamku Królewski, dumne skrzydła rozmachasz,

Twój widok z wieży czary w nas wzbudza.

Za oknem roztacza się panoram malownicza,

W sercach miłość do Ciebie bezustannie bucha.

W Rotundzie, miejsce ciche, pełne skarbów,

Ślady minionych czasów aż w nasze dusze wdarły.

Głosy przodków w ciszy do nas wołają,

Byśmy nigdy nie zapomnieli, skądśmy pochodzili.

O Płocku piękny, nasze miasto ukochane,

Wiarę w siebie, dumę z Twojej historii nam dajesz.

Spacerując ulicami Twoimi, czujemy radość,

Bo wiesz, w Płocku jestem, jestem w prawdziwym świecie.

Czułość Twoją, Płocku, bardzo nam brakuje,

Wędrujemy po świecie, zawsze myślami wracamy.

Do Twej katedry, do panów na Rynku,

Miasto Płocku, zawsze w naszych sercach zachwyciłeś.

Płocku, Twe mury i Twój duch niezłomny,

Pośród zmieniającego się świata, jesteś naszą oazą.

W kręgu Twoich ulic ukojenie znajdujemy,

Miasto nasze, Płocku, wiecznie Cię kochamy.