Mój królu.

Mój królu oczy zmruż.

Zmęczone ziemskim bytem.

A ja przysięgam ci, że twe serce nie doświadczy już więcej burz!

Mój królu już mnie nie przepraszaj.

Bo wszystko ci dawno temu wybaczyłam.

Mój królu nie płacz nad losem świata.

Bo ty odchodzisz, a ja za nas dwoje opłaczę przyszłe lata.

Mój królu twój oddech już słabnie.

A mnie nawet żałoby nie wypada nosić!

Mój królu ileż to ludzi przez nas zginęło.

Ludzi, którzy chcieli doprowadzić nasze sprawy do końca.

Mój królu już ciebie na ziemi nie ma.

Przekroczyłeś już pewno granice nieba.

Mój królu pożegnać na się nawet nie pozwolono.

Więc wybacz mi!

Prostej wojowniczce, że obronić cię nie zdołała.

Mój królu me myśli tylko były przy tobie.

Gdy dla mnie życie oddałeś!

Lecz nie martw się, to nie potrwa długo.

Dołączy do ciebie twój zabujcą.

A gdy zemsta się dokona, dołączy do ciebie i twoja królowa.