Moje krople płaczu spadające do studni

Moja głęboka studnio,

Zawdzięczam tobie tak wiele

Wrzucam do ciebie krople płaczu i szczęścia

A ty wypełniasz swoją przestrzeń

Pomysłami, które ci ofiarowałem

Czuję ulgę, gdy kroplą kolejną

mogę zapełnić twoje niekończące dno

Ty jesteś dla mnie ważna i tylko ty

Przychodzę do ciebie czasem by głęboko skoczyć w przepaść

Jakby siłą nadprzyrodzoną wypychasz mnie do góry

zawsze, chcesz abym się podniósł

Mój największy skarbcu

Pora przyszła na rozłąkę pośrednią

Nie dają mi wyboru innego

Rozmyślać teraz będę

czy w środku masz coś w sobie

Z tą świadomością że oni nic w środku nie mają

I tylko im się wydaje że budują schody do mądrości

Polski minister edukacji, polska edukacjo

Matura to nie papier potwierdzający moją wiedzę!

Schody, które budujecie tam w siedzibie prowadzą do nikąd

Ja rzuciwszy papier z zadaniami do mej studni

poleciał daleko sobie i nikogo nie obchodzi gdzie jest

Głosy wydobywające z wody łez

mówią do mnie i zaznaczają drogę

I one wiedzą że czasami paranoje

w głowie funkcjonować nie dadzą

Tego czego ona nie chce to nie przyjmie

A wy celownik namierzony prosto jak

rakiety i żołnierze czekający na sygnał

Tak bardzo już was mam dość

Do mojej studni wejść byście chcieli

i zasadzić pakunek do wybuchu

Bo wy siłę i władzę posiadacie,

ale nie wiecie co u dna studni

i jak ona poucza i jak ona działa

Na swoim kawałku podłogi

łzę sterylną zapuść

I dotknij

Połącz się z nią, zamknij oczy

Twoja mała studnia istnieje i tak samo wybrzmiewa jak moja

Ogromny baner z reklamą promujący

myśli dogłębne i to co wyrzucasz

Niech stanie się jedynym przekazem

Biegacz który pędzi po swym torze

nie posiada go na lodowisku

gdzie nie widzi nic oprócz podstawy

Ciężary wrzucam dalej do ukochanej

Przetwarza i otrzymuję pióro, którym pisać mogę

wiersze na tej stronie

Nauczyłbym budować ludzi ekskluzywne studnie

zamiast stawiać wielkie budynki

przeplatających się uczniów