Na granicy światła

może słońce wcale nie wschodzi,

tylko my

unosimy się ku niemu,

aż w końcu zapominamy,

że nasze stopy dotykały kiedyś ziemi.

może noc nie otwiera drzwi ciemności,

a jest wspomnieniem chwil,

których nie umiemy już utrzymać w dłoniach.

i może wszystko, co się kończy,

tak naprawdę się tylko odbija i wraca —

z lustra,

z tafli jeziora,

z czyjegoś wspomnienia.

bo przecież nawet cień

musi mieć swoje źródło,

a światło — swój koniec.

my tylko tutaj

cicho przemykamy.

Następne części: Na granicy

Komentarze (6)

Grain 2 miesiące temu

aż w końcu zapominamy,
że nasze stopy dotykały kiedyś ziemi.

nie zgadzam się z tym, raczej tylko czasem zapominamy

przedostatnia strofoida i pointa jakby wtórne, mało odkrywcze

zabrakło odbicia ...np.światła, albo jego /podpowiedź/ ciągłości w nas,
bo dzięki nam światło - bidaka - wiąze koniec z końcem

https://www.youtube.com/watch?v=uHzeGSOgYf4&list=RDuHzeGSOgYf4&start_radio=1

Jimmy 2 miesiące temu

Dzieki za cenne uwagi 👍

Grain 2 miesiące temu

cieszę się, że tak sądzisz, nie obrażasz się

Jimmy 2 miesiące temu

Tylko ten się rozwija, kto umie przyjąć krytykę 😉

KarolKacperK 2 miesiące temu

Z początku ciemności
Księżyc to zwykły hologram
Nie ma innych ciał niebieskich
Poza ziemią, jest ona i bezkresna pustka
Dzień i noc to to samo
Ale mrok nie lubi światła
Życie jest karą za powstanie
Zwykli ludzie umrą
Ja jestem wieczny
Panuje nad naturą
Chcąc nie chcąc musi mi zwracać życie
Bo ja ją stworzyłem, jestem starszy
I to wg moich wartości i zasad toczy się moje własne życie.

Jimmy 2 miesiące temu

Ładnie😎

Na granicy światła

Komentarze (6)

Napisz komentarz