na kośnej łące - dyptyk

w intencji deszczu

nie rozumieć modlących się na majówce kobiet

to jak wyprzeć się z matki na amen

pozbawić jej tchnienia przy świeczkach na torcie

i rozpalaniu do końca niewyszabrowanych oczu

niektóre wzięły mnie pod wilgoć powiek

z tym co nie mogło przepalić się w piersiach

i chociaż należą już do innej modlitwy

wciąż przy mijaniu rzucają się pod nogi cieniem

i nie możemy połączyć swoich przytulić się

jak duże autystyczne dzieci

spod niezachodzących na siebie księżyców

i stąd ta susza w oczach

wotum

odchodzili zawsze o tej porze roku

kiedy słońce przesypuje smak owoców

w kielichy kwiatów przelewają się kobiety

a Pan Bóg po staremu wiąże powrósłami

jedyny koniec z końcem nasze cienie

wyłuskiwane z ławek pod domem

zostawiając zgoniny pamięci

od lat mam odpowiednią do odejścia cerę

w kolorze skrystalizowanego lipowego miodu

które to lato przez zasiedzenie na wózku

podoranego na trzy palce czasu