Niebo

niebo niebieskie jakoś mniej

budzi się czasem z odmętów snu

budzi mnie

wstaję

i z ręką wyciągniętą gdzieś za mną

pomocną dłoń

chce podać

nie widzę

za późno

nie dostaję

na niebie obłok biały jak szary

mówi i zmienia swoje znaczenia

nosić je muszę

znać

i poznawać

nie mogę przy tym niczego pozmieniać

stałość stałością przechyla szale

bije jak deszcz w jesienne burze

słodkie te słowa

za słodkie

dostaję

kiedy odchodząc

wylewam wszystko co jest mi gorzkie

i czasem myślę o drodze

nie drodze

bo ona w głowie i poza nią

a ją już trawa powoli zarasta

wraz z tym co nie chcę

wraz z tym się zrasta

a słowa słowami

czasem za ciężkie

by móc podźwignąć

to czego nie chcę

by móc podzielić się z światem więcej

rozstaje drogi

kolejne

nędzne

paruje woda

gorąco czasem

a wraz z tą parą

odchodzi mgła

ta która słodkim głosem mówiła

że brak sprzeciwów

i cicho sza

próbuję wykopać grube korzenie

potężne sięgają coraz to dalej

biorę odcinam

kawałek odpada

potem odrasta

potem odpada

siedzę w gałęziach

konarach drzewa

tam gdzie to ptaki wiją swe gniazda

i znów pozdrawiam

niebieskie niebo

nie było by drzewa

ni mnie bez niego

im wyżej staję

tym bardziej sama

buty przetarte a szewca brak

myślałam kiedyś

tak trochę dawno

że zrobię życiu

może na wspak