O dziwnej ciszy w sobotę

Odpalam kompa, by zaglądnąć w net.

Wszyscy pospali? Może przykrył śnieg?

Przecieram oczy, czyżbym zaćmę miał?!

Uff, widzę dobrze, ekran nie ma plam.

Ot, „tirli, tirli”, piją z dzióbków dziś.

Pisali „Zdzichu”, teraz czule „Zdziś”.

Może to święto? Pamięć nie ta już…

Dzisiaj pax głoszą? Wszyscy piano, tusz?

Sprawdzam, co w tivi… Też spokojnie jest.

Międlą. aż nudnie. Czyszczę uszy fest,

podkręcam głośność… Nic nie pomaga;

kultura w słowach, a nie zniewaga.

Klaszczę po twarzy… nie śpię, jawa jest!

Nic nie rozumiem. Może jakiś test

dziś na mnie czynią, a ja nie wiem, kto.

Może podstępnie wpadłem w tajne zło?!

Czyżbym się przeniósł w świat równoległy,

gdzie mimo ansów lud w mowie biegły

i zamiast wrzasków argumentację

trzeba mieć mądrą, by wygrać rację?

Nerwy napięte, podkrada się lęk…

Gdzie ja jestestwem swoim dzisiaj tkwię?

Jest wyjście! Reset! W weekend tylko sen

i w poniedziałek wróci znany dzień.