Obora polityczna... kadencja druga, poprawiona...

Za górami, za morzami,

Z dziwacznymi sąsiadami,

Tam gdzie demokracja młoda,

Była sobie cud zagroda.

Z przepięknymi widokami,

Bajkowymi wręcz łąkami,

Tam w tygodniu i w niedzielę,

Żyło sobie zwierząt wiele.

Konie, krowy, owce, byki,

Kury, kaczki i indyki.

By ich nikt nie obrabował,

To zagrody pies pilnował.

Zły czy dobry stwierdzić trudno,

Ale by nie było nudno,

To do pilnowania płota,

Miał za przeciwnika kota.

A że się nienawidzili

Tak też razem z sobą żyli.

Pluli, obrzucali błotem

Krótko mówiąc jak pies z kotem.

Bo to sprawa taka była,

Obu władza się marzyła.

Choć od lat się oczerniali,

Władzą tą się wymieniali.

A to pies za berło złapał,

A kot miauczał, skakał, drapał,

A gdy kot do władzy wjechał

Pies poszczekał i wyjechał.

Kot niebawem się zasmucił,

- ”Olaboga, pies znów wrócił.

Pewnie zacznie gryźć i szczekać,

Trzeba będzie gdzieś uciekać”.

I tak lata całe, Boże,

Same kłótnie w tej oborze,

Zamiast wziąć się do roboty,

Nomen omen, to drą koty.

Tak to oni z sobą żyli

I zwierzęta wnet skłócili.

A te co swój rozum miały,

To odezwać się nie śmiały.

Gdy gospodarz się dowiedział,

To zwierzętom podpowiedział:

”Mnie starego posłuchajcie

I omamiać się nie dajcie.

Zamiast się obrzucać błotem,

Spójrzcie może co za płotem.

Bo za płotem, taka rada,

Czai się już pies sąsiada.

Może taki czas nadejdzie,

Że pies z kotem już odejdzie,

Lub dla dobra tej zagrody,

Dojdą wnet do pełnej zgody.

Chyba że zwierzęta młode

wezmą się za tą zagrodę

I bez obu, psa i kota

Będą pilnowały płota.

Trzeba tylko mieć nadzieję,

Że tak dobrze się podzieje,

By nie były to, o rany,

Same świnie i barany”.

09.01.2025 Dariusz Dudek