Od zawsze byłam niepoprawną romantyczką

Jestem niepoprawną romantyczką,

tą, która nosi w sobie czar niewidzialnych ogrodów.

Moje serce pamięta ścieżki, którymi nigdy nie stąpałam,

jakby ktoś dawno temu zasiał we mnie mapę,

która prowadzi zawsze do przeznaczenia.

Wierzę w miłość, która rodzi się jak zjawisko paranormalne.

Jak kwiat pojawiający się o północy,

jak srebrna mgła unosząca się nad jeziorem,

kiedy świat jeszcze śpi, a magia już czuwa.

Każda chwila we mnie tętni jak krew w żyłach,

gdy dotykam gałązki, czuję, jak drży od pradawnych historii,

gdy patrzę w niebo, widzę znaki

zapisane między gwiazdami tylko dla mnie.

Czasem nawet zwykły kamień

pulsuje pod moją dłonią jak małe serce

Jakby natura chciała mi coś powiedzieć.

Jestem tą, która dostrzega więcej

iskry między słowami,

obietnice ukryte w cichym kroku losu,

tę niewidzialną nić, która łączy mnie

z kimś, kto też czuje świat inaczej.

Noszę w sobie magię, choć nie proszę o nią głośno.

A miłość… miłość znajdzie mnie tam,

gdzie granica między rzeczywistością a snem

przestaje istnieć.