Ostatni obrazoburca

historii tej miejsce jest bardzo znaczące szczególnie dla poetofilów

to oddział zamknięty gdzieś w psychiatryku o liryczno/przegranym profilu

nie ma tam fanów zbiorowych pochwał oklasków dziękczynnych śpiewów

jest tylko beton zieleni mało w oddali kilka przydrożnych krzewów

ściany podłogi falują płyną sufity pokryte częstochowskimi wzorami

mebli niedużo są jakieś krzesła kilka stolików przy nich pacjenci z kartkami

w punkcie centralnym w złoconej ramie jeleń psią mordą spogląda

pod lasem leży gdzieś w szumnej trawie za tło mu robi alpejski wodospad

styl zakopiański las rykowisko ktoś szepcze nieprawda to kiczem trąca

można by rzec zdarzenie błahe, lecz nie tak całkiem do końca

zwyczajnych słów kilka przyczyną dramatu szpitalna zasada złamana

już go ubiera dwóch pielęgniarzy krępuje biel objęć rękawów kaftana

z nadzieją że kary uniknie niezgodnie z sumieniem jak mantrę powtarza

przepiękne cudownie oryginalne a jeleniopies to celowy zabieg malarza