Oto człowiek
Oto człowiek: samotny szczyt
Na odwiecznej mapie losów świata
Oto człowiek: w zasadzie nikt
Kogo warto w historię zaplatać
Oto człowiek, wśród łez i kłamstw
Które sam wokół siebie rozpalił
Oto człowiek i jeden z nas
Który serce ma zimne, ze stali
Oto człowiek, co nie zna swych dni
Bo zbyt wiele chciał wiedzieć o sobie
Oto człowiek: on też kiedyś śnił
I część z niego ożywa też w tobie
Oto człowiek: we włosach ma wiatr
I na butach ma pył świata dróg
Spisał każdą z życiowych swych strat
Tylko jednej nie widział, choć mógł
Stracił duszę gdzieś pośród powagi
Która cicho się skrada wśród lat
Stracił duszę i zniknął z serc talii
Oto człowiek zgubiony wśród kart
Komentarze (8)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania