Poprzednie części: Pani Jeziora

Pani Jeziora

(Agacie, dla jej Bruna, Róży i Juleczka)

Razem mają trzydzieści palców,

żeby nie liczyć tylko na cud do dziesięciu.

Nauczą wyczesywać się z powietrza,

utrzymywać zanurzony w nas wieczny błękit.

Świat może być jeszcze trudniejszy do upilnowania,

nawet bez wskrzeszonych bajek.

Następne części: Pani Stasiu, Panie Wielebor

Komentarze (8)

Marek Adam Grabowski 3 miesiące temu

Wiersz jak wiersz; może być. Tytuł bardziej wskazywałby na coś innego. Pozdrawiam 4 Ps. A propo tytułu https://www.youtube.com/watch?v=xZpZHjaoy2U.

Grain 3 miesiące temu

Pani Jeziora to ulubiona postać literacka córki i nasz szyfr. Jest drobna, zawsze tak do niej mówiłem, kiedy była w ciąży. Julek ma już cztery i pół dnia.
Dzięki.

luna-tyczka 3 miesiące temu

Bardzo tu ciepło i rodzinnie.
Fajny tekst, pełen miłości.

Grain 3 miesiące temu

Dzięki.

Pobóg Welebor 3 miesiące temu

Nauczą się wyczesywać się z powietrza
utrzymywać zanurzony w nas wieczny błękit...

Nienawidzę realizmu, zawsze kibicuję bajce 😃
Tylko dlatego zostałem wierszokletą. Twój text przemyca bajki z dzieciństwa w dorosłość, jak skarb 🙂

Grain 3 miesiące temu

|Dzięki

Noico1 3 miesiące temu

To teraz ma już pięć dni. Wszystkiego najlepszego dla Julka:))

Grain 3 miesiące temu

dzięki

Pani Jeziora

Komentarze (8)

Napisz komentarz