Poprzednie części: Pani Jeziora
Pani Jeziora
Pani Jeziora
(Agacie, dla jej Bruna, Róży i Juleczka)
Razem mają trzydzieści palców,
żeby nie liczyć tylko na cud do dziesięciu.
Nauczą wyczesywać się z powietrza,
utrzymywać zanurzony w nas wieczny błękit.
Świat może być jeszcze trudniejszy do upilnowania,
nawet bez wskrzeszonych bajek.
Następne części: Pani Stasiu, Panie Wielebor
Komentarze (8)
Dzięki.
Fajny tekst, pełen miłości.
utrzymywać zanurzony w nas wieczny błękit...
Nienawidzę realizmu, zawsze kibicuję bajce 😃
Tylko dlatego zostałem wierszokletą. Twój text przemyca bajki z dzieciństwa w dorosłość, jak skarb 🙂
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania