panoptykon

ktoś kto nie jest mną

szuka ścieżki w drewnie

porzucone gałęzie są żywe

albo martwe jak ogień

ciężar i kierunek rwany zębami

każdej wolnej przestrzeni

umrzemy hej i jebał to pies

szpital jest zbyt stary

by udźwignąć odchodzące dzieci

poproś o łaskę niech nas oślepi

obrazy miażdżą tkankę

a potem składają ją ad hoc

znowu i znowu

zmartwychwstanie dla śmierci