Pasażer

- Mogę się dosiąść?

- A nie wolałby pan postać?

- Nie. Wczoraj dużo biegałem. Pół kilometra. Strasznie mnie nogi bolą.

- No to niech pan siada.

- O, mogę położyć panu plecak na kolanach? Bo mnie moje bolą.

- Wykluczone.

- Okej. A u pana co słychać?

- Nie lubię rozmawiać z nieznajomymi.

- Myślałem, że już się znamy.

- Nie wydaje mi się.

- A wie pan, że wczoraj zdechł mi pies. Taki ładny kanarek.

- To pies czy kanarek?

- Oba. Bo pies zeżarł mi ptaszka. A do tego żona odeszła.

- Nie dziwię się.

- Przygniótł ją meteoryt. Biedaczka.

- Chyba pan coś zmyśla.

- Nie widział pan tych meteorów? Zeszłej nocy.

- Niestety nocami śpię.

- Niesamowite. To tak jak ja.

- Zaraz... Co pan robi? Proszę nie wyciągać tego, co pan wyciąga.

- Ale mi się chce.

- Nie obchodzi mnie to.

- Strasznie mnie ciśnie. Niech pan spojrzy, jaki wielki.

- Proszę go schować.

- Nie mieści mi się. Oj. No dobra. Udało się. Nie chciałby pan zostać moim przyjacielem?

- Niech się zastanowię... Nie!

- Szkoda. A wie pan, że studiowałem pustelnictwo? Byłem sam jeden na roku. Nawet wykładowcy nigdy nie przychodzili.

- Tak, smutne to bardzo.Przypadkiem pan już nie wysiada?

- Nie, ja na ostatnim.

- No to ja wysiadam. Proszę się posunąć.

- Kogo mam posunąć?

- Siebie. A ja z chęcią dzisiaj pobiegam. Dziesięć kilometrów.

- To pana będą nogi boleć.

- Zaryzykuję. Do widzenia.