patrzę

rozebrali mi słowa na części pierwsze

powiesili je za koniec nogawki

patrzyłam na ich szyderczy śmiech

dopowiadając sobie ciszę między wdechem

patrzyłam jak zakuwają w kajdany

wszystkie myśli których nie zdążono nazwać

patrzyłam dostrzegając siebie

na dnie jednego końca stołu

bo stoły mają dna

potrafią oddychać i przekonywać

łudzić marzeniami o wspólnych posiłkach

mają dna

ale z nich nie korzystają

czarne coś latało

akurat kiedy próbowałam zasnąć

mutacja hiperbolizacji

strachu pragnącego przebaczenia

patrzyłam a mój wzrok został odebrany nie tak

a inaczej

tak jak tego nie chciałam

nie tak jak krople deszczu

bo kiedyś studnia wyschnie

a mnie już pieką oczy

kiedy tak to podglądam

dzwonią malutkie dzwonki

gdzie to

po drugiej stronie

ciemno

nie wiem co zrobić

dzwoni

czuję

coś jest przede mną

patrzę uszami

gdy odłączają się od granic klatki piersiowej

lecz one nigdy od niej nie uciekną

żebra przypominają więzienie

patrzę rękami

tymi które wyobrażenia czegoś poznają

współdziałając z oczami

już nawiasem mówiąc suchymi

chyba trafiłam na stół

twardy jest