patrzę na kubek

Widzę na dnie mojego kubka

coś bardzo obcego

i jedna myśl jest w mojej głowie

nie chcę widzieć już tego

odstawiam więc napój na bok

który przecież tak chciałam

na wyciągnięcie ręki

przy ustach prawie go miałam

i myślę spoglądam w bok

tam gdzie samotnie leży

i opowiadam dziś tobie

czemu mi ciągle nie wierzysz

przeszłam trochę za dużo

zaszłam krok za daleko

wyssałam z życia to w sposób

jak dziecko z swej matko mleko

i życie mi pokazało

wczoraj i pewnie też dzisiaj

że już nie mogę tak dalej

że jest mi wszystkiego za mało

choć mało też dobrze brzmi

chyba i lepiej dla mnie

na niebie ciągle coś grzmi

odwrócę wzrok schowam się na dnie

i tak próbuję się schować

ale mi życie nie daje

szansy by temu sprostać

obawy w ziemi pochować

szepcze cicho do ucha

mi życie każdego wieczoru

zmień się ach zmień się człowieku

przystosuj do tego wieku

a ja ciągle na nowo

mówię choć myślę że nie chcę

schować zachować coś niecoś

brak czegoś

ilości niezręczne

ale odeszłam od tego

znaków aż nazbyt widocznych

ja swego nie mam nie będę

uśmiechać się sztucznie do tego

i możesz to nazwać ucieczką

bo znów wzrok odwróciłam

ale ja próbowałam

zrobiłam inaczej

przegrałam