Pokora
,,Bóg miłuje pokornych,,
List do Syr.3
pokora
trudno się w nią ubrać
ciasny gorset
upadamy błądzimy
zawsze nieomylni
MY zawsze pierwsi wielcy
pnę się do góry
widzę tylko siebie
władca zwycięzca
trudno dostrzec Boga
dopiero gdy …
gdy…
przypominam sobie że On
to nie sen baśń
On to życie
życie w zgodzie
z Nim sobą światem
to właściwa droga
wracam pochylam głowę
bez pokory trudne
Jezu ufam Tobie
nigdy nie opuszczasz
czekasz na każde dziecko
8.2025 andrew
Niedziela, dzień Pański
Komentarze (20)
Ludzie o takich cechach, są jak owieczki w stadzie, zaganiane
przez pieski i pastucha.
NO!
Pokora to cnota polegająca na uznaniu własnej ograniczoności, nie wywyższaniu się i unikaniu chwalenia się swoimi dokonaniami, co jest kluczowe dla dojrzałości psychicznej i duchowej. Nie oznacza jednak umniejszania siebie czy rezygnacji z własnej wartości, ale przyjęcie prawdy o sobie – swoich wadach i zaletach – oraz akceptację, że można się mylić. Prawdziwa pokora prowadzi do harmonii, otwartości na innych i umiejętności spojrzenia na życie z perspektywy wdzięczności za otrzymaną pomoc.
Kto wierzy we mnie, nie pożałuje.
A teraz na kolana i walić się w serducha
Błagajcie o przebaczenie, że zbłądziliście.
I bójcie się, bójcie się. Strach, strach!!!
NO!
A ty z tego strachu zacząłeś się jąkać.
Na kolana, przed figurką z fajansu i prośśś
może ci pomoże!.
NO!
❤️ dla skruchy
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania