pole miziaków

Rosną nad stawem opodal miasta

Paskudne pały straszaków

Dranie je spalą wytępią skoszą

Pałając złością do chwastów

A będą krzyczeć, ot wielkie dziwy

"Cóż to za badziej tu rośnie"

Toć Matki Ziemi wspaniały imidż

Najświętsze ciało nabożne

Otula szumem, kołysze śpiewem

I dźwiękiem wiatru smyrania

Dotyka źdźbłami najtwardszych sumień

Bez zbytecznego smagania

Więc kiedy przejdziesz koło traw suchych

Tych wzniosłych i rozmarzonych

Miast mnie rozkurwić pieprzeniem pustym

Zbierz jeden motek dla żony

W lubieżnej żądzy muskaj po szyji

Lub z bicza strzel chyżo w ciry

Niechaj zakrzykną " Co w trawie piszczy?"

"Skąd chichot taki życzliwy?"

Niech porwie żądza z energi trzewii

Ku ziemii wnet na kolana

Niechaj młotkuje na zboże kłosy

Świetlista łuna doznania

Ot nowe życie, natury łono,

Symbole płodu i roli.

Mów sobie co chcesz wiedz jedno ino

Na łące się dobrze pierdoli

Dojrzyj jak uczy nas Nasza Gaja

Kruchej a dumnej swej strony

Ni walczy z Tobą ni to ucieka

Niezmiennie uczy pokory

Jako część Świata jako element

Wspólnego ciała naszego

By drogę wskazać a nie ku zgubie

Jest Koło Roku ziemskiego

Pięknie Cię proszę nie walcz już że mną

Gdy pragnę krwotok tamować.

Energii życia, energii świata...

Miziakom chcę podziękować ♡