Pożegnanie Epoki Elżbietańskiej

Był to smutny dzień dla Anglii. Królowa Elżbieta I zmarła po 45 latach panowania. Nie miała dzieci ani spadkobierców. Nie wiadomo było, kto zasiądzie na tronie po niej. Niektórzy mówili, że to będzie jej kuzyn Jakub VI Szkocki. Inni obawiali się, że to będzie początek wojny domowej lub inwazji obcych.

Wśród tych, którzy opłakiwali śmierć królowej, byli także ludzie teatru. Dla nich epoka elbietańska była złotym wiekiem sztuki i rozrywki. To wtedy powstały nieśmiertelne dzieła Szekspira i innych dramaturgów. To wtedy tłumy ściągały do teatrów na przedmieściach Londynu, aby oglądać spektakle pełne humoru, namiętności i przygód. To wtedy królowa Elżbieta I patronowała teatrom i poetom, doceniając ich talent i geniusz.

Teraz wszystko się zmieniło. Nie wiadomo było, czy nowy władca będzie tak samo przychylny sztuce. Nie wiadomo było, czy teatry będą mogły nadal działać i wystawiać swoje sztuki. Nie wiadomo było, czy publiczność będzie nadal chętna do oglądania teatru w czasach niepewności i niebezpieczeństwa.

Wśród aktorów i pisarzy panował smutek i lęk. Niektórzy z nich postanowili wyjechać z Anglii i szukać lepszego życia gdzie indziej. Inni zdecydowali się zostać i walczyć o swoją sztukę i wolność. Jeszcze inni próbowali się dostosować do nowej sytuacji i znaleźć nowe inspiracje i tematy.

Jednym z nich był William Szekspir. On nie poddał się ani nie uciekł. On postanowił napisać nowe sztuki, które odzwierciedlałyby ducha czasów i ludzką kondycję. On postanowił stworzyć nowe postaci i fabuły, które poruszałyby serca i umysły widzów. On postanowił pokazać, że sztuka jest silniejsza niż śmierć i że epoka elbietańska nie skończyła się razem z królową Elżbietą I.

On postanowił napisać "Hamleta".